...( Info )...
Title: Hellfire
Artist: Circus of Rock
Year: 2025
Genre: Hard-Rock
Country: Finland

Duration: 00:45:11
Format/Codec: MP3
Audio bitrate: 320 kbps

...( TrackList )...
1. The Great Evil (03:42)
2. Hellfire (03:45)
3. On the Lips of Fate (03:10)
4. Broken Pieces (feat. Alessandro Del Vecchio) (04:49)
5. Heat of the Moment (04:44)
6. Die Another Day (03:55)
7. Lead Tears (04:18)
8. Back for Good (04:11)
9. Kill the Lights (04:29)
10. All or Nothing (03:49)
11. Tough Pill to Swallow (04:13

...( Info )...

Artist: Ghost (Ghost B.C.)
Album: Dyskografia 2010-2025
Country: Szwecja
Genre: Hard/Pop Psychodelic Rock
Release: 2025
Duration: 9:29:16
Quality: mp3, CBR 320 kbps
Size: 1.76 gb


...( Opis )...

Dyskografia Szwedów z Ghost to na rok 2025 sześć albumów studyjnych, dwie koncertówki i cztery mini-albumy. Od momentu powstania, czyli od roku 2008 zespół para się szeroko pojętą muzyką metalową i rockową. Wokalista grupy posługuje się pseudonimem "Papa Emeritus", natomiast instrumentaliści określani są mianem "The Nameless Ghouls". Zespół zyskał na rozpoznawalności za sprawą wizerunku scenicznego oraz utrzymywania personaliów muzyków w tajemnicy. Tak było przynajmniej do momentu, kiedy to lider grupy Behemoth wysprzęglił pana wokalistę z aury tajemniczości. W 2014 roku Adam "Nergal" Darski" opublikował na Instagramie swoją fotkę u boku Tobiasa Forge'a, tagując ją #Ghost. A wszystko to w trakcie, kiedy oba zespoły szykowały się do swoich występów na Fortarock Festival w Holandii.


...( TrackList )...



⭐⭐⭐⭐⭐⭐ Albumy studyjne:
2010 - Opus Eponymous
2013 - Infestissumam
2015 - Meliora
2018 - Prequelle
2022 - Impera
2025 - Skeleta


⭐⭐⭐⭐ Minialbumy:
2013 - If You Have Ghost
2016 - Popestar
2019 - Seven Inches Of Satanic Panic
2023 - Phantomime


⭐⭐ Albumy koncertowe:
2017 - Ceremony And Devotion
2024 - Rite Here Rite Now (Original Motion Picture Soundtrack)


⭐⭐⭐⭐ Ważniejsze single:
2010 - Elizabeth
2013 - Secular Haze
2021 - Enter Sandman (Metallica cover)
2022 - Hunter's Moon

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Limitowana, europejska reedycja jedynego, pochodzącego z 1975 roku, bez wątpienia klasycznego albumu brytyjskiej hardrockowej formacji grającej w starym stylu, w klimacie Bedlam, Budgie, Stray i debiutu Dirty Tricks. To angielskie trio grające ciężkiego, ożywczego rocka z wpływami bluesa i boogie, zdecydowanie preferowało klasyczne, 'stare' brzmienie z początku lat 70., dość rzadko spotykane w 1975 roku... Oryginalny winyl (tzw. private pressing) ukazał się nakładem wytwórni należącej do zespołu (w monochromatycznej, niebieskawej kopercie) i dzisiaj w świetnym stanie wart jest 400 euro! Dodatkowo na CD zamieszczono B-stronę singla oraz pięć świetnych utworów z lat 1972-1974, wydanych ponad 20 lat temu na CD "Theme For A Dream".

JL


Początek lat 70-tych. Niemal w każdym zakątku Wielkiej Brytanii (i zapewne nie tylko tam) każdego dnia i każdej nocy młode zespoły podtrzymywały swego ducha przy życiu grając R&B, prog, folk rock, cokolwiek, nie rezygnując ze swych marzeń, a przede wszystkim ze swojej muzyki, którą kochali. Niestety wytwórnie płytowe tego nie rozumiały, co dało początek fenomenowi, który obecnie tak kochają kolekcjonerzy – płycie Private Press. Agnes Strange były jednym z tych niezwykłych (a jednocześnie archetypowych) zespołów, który z własnych środków sfinansował swój jedyny album i jak to czasem z takimi albumami bywa stają się one o wiele ciekawsze ze względu na swoją historię. Za tą zagadkową nazwą kryje się potężne power trio prowadzone wspólnie przez wokalistę i gitarzystę Johna Westwooda, basistę Alana Greena i perkusistę Dave’a Rodwella. Podobnie jak w przypadku wielu innych grup, które popadły w zapomnienie i których ulotna kariera zaginęła w tunelu czasu tak i historia Agnes Strange jest ciekawa.

Trio powstało w Southampton w 1972 roku zdobywając lokalną popularność. Dwa lat później podpisali kontrakt z menadżerem Dickiem Jamesem (zarobił krocie na wydawnictwach Beatlesów) i przenieśli się do Londynu w poszukiwaniu sławy i chwały. Wydawało się, że byli na dobrej drodze, by osiągnąć sukces. Co się więc stało, że nie wyszło? Co poszło nie tak? Cóż, niewytłumaczalna decyzja biznesowa jednym zamachem przekreśliła ich muzyczną karierę. Po podpisaniu kontraktu z Pye, trafili pod skrzydła jej odłamu, Birds Nest Records. To właśnie ta wytwórnia, powiązana z producentem piwa Watney Mann i jego siecią pubów, wydała im w 1975 roku album „Strange Flavour”, za który sami zapłacili. I tu pojawił się problem. Okazało się, że artyści z nią związani mogli grać wyłącznie w miejscach należących do browaru. Tymczasem rockowa publiczność wcale nie była zainteresowana wizytą w pubach Watneya. To tak jakby McDonald’s i Sony BMG dogadali się, że płyty hardcore’owe i punk rockowe dostępne będą wyłącznie w restauracjach typu fast food… Pomimo oczywistych podobieństw do uwielbianych zespołów takich jak Groundhogs, Budgie i wczesnego Status Quo, na koncerty Agnes Strange przychodziło po kilka osób. Mało tego. Bez promocji i reklamy sprzedano zaledwie kilka egzemplarzy płyt. Wyobrażam sobie jak bardzo to ich zabolało i jak mocno rozczarowało. W rezultacie zespół zniknął bez śladu, podobnie jak jego jedyny album będący dziś kolekcjonerskim rarytasem.

Album był wielokrotnie bootlegowany, szczególnie w Korei i Rosji. Po raz pierwszy wydano go bodaj w 1996 roku. Jedenaście lat później brytyjska Rev-Ola jako pierwsza wznowiła go oficjalnie na CD. I cóż się okazuje? Ano to, że mamy do czynienia z naprawdę doskonałym albumem wyprodukowanym przez znawcę rock and rolla, Dave’a Travisa i realizatora dźwięku, Colina Thurstona, który wkrótce zyska sławę jako producent post-punku i new romantic. „Strange Flavour” to album, który przywodzi na myśl różnorodne zespoły i style z dobrym zbiorem hard rockowych numerów z psychodelicznymi akcentami nie stroniący od blues rocka i boogie. Istnieli zbyt krótko aby stworzyć charakterystyczne dla siebie brzmienie. ale zasada „zobacz, czy zadziała” i gustowne granie sprawiły, że płyta jest bardzo interesująca. Mnóstwo gitarowej pracy i ciężkie rockowe nastawienie mieści się gdzieś pomiędzy acid rockiem późnych lat 60-tych, a metalem następnej dekady. Cała trójka była wspaniała, ale to John Westwood zarówno wokalnie i jako gitarzysta kradnie show i błyszczy najbardziej. W bluesowych numerach takich jak „Alberta”, „Clever Fool” czy „Highway Blues”, a także w instrumentalnych „Odd Man Out” i „Loved Ones” jest absolutnym protagonistą.

Wszystkie utwory są świetne, zaś dwa pierwsze to genialne szybkie, ciężkie boogie. Zaczyna się od „Give Yourself A Chance” z gitarowymi riffami w stylu „Led Zeppelin spotyka wczesne Deep Purple”, zaś „Clever Fool” to jeszcze więcej tego samego, który śmiało mógłby być na albumie Dave’a Edmundsa ery Rockpile. Zakończenia zrobione są w wielkim stylu i z rock and rollowym rozmachem stąd wrażenie jakby ci goście całą tę zrodzoną z potu, łez i krwi rzecz wymyślili sobie sami. Centralnym punktem albumu jest utwór tytułowy. Przełamując styl boogie na rzecz mocnego klimatu Budgie staje on w szranki z takimi klasykami jak „Breadfan”, „Crash Course In Brain Surgery” i innymi ciężkimi utworami Walijczyków… Początek „Alberta” nasuwa przypuszczenie, że będziemy mieć do czynienia z kawałkiem country w stylu Johnny’ego Casha, co nie dziwi biorąc pod uwagę, że napisał go Travis, który wcześniej wyprodukował wiele płyt z muzyką country. Tymczasem po upływie półtorej minut utwór zmienia się w soczystego, 12-taktowego ciężkiego bluesa. Tuż po nim pojawia się piękna „Loved One” – prawdziwa heavy metalowa ballada w dwóch częściach z naprawdę smacznym riffem częściowo opartym na „Hocus Pocus” wracająca do ulubionego boogie rocka, z mnóstwem gustownych pomysłów.

Trio z powrotem nabiera tempa w „Failure” z szaleńczym wah-wah w odlotowym „Children Of The Absurd” gdzie pojawiają się elementy psychodeliczne z sonarowymi pingami gitary w stylu Pink Floyd, a następnie w niefortunnie nazwanym kawałku ciężkiego boogie a la UFO z odrobiną „Roadhouse Blues” Doorsów, „Odd Man Out”. Kolejny mój ulubiony kawałek to „Highway Blues”, za który można umrzeć – prawdziwa biblioteka zagrywek i sztuczek bez zbędnej wirtuozerii zapewniająca mnóstwo rozrywki. Mój kolega muzyk powiedział coś, co mi się spodobało: „Żałuję, że nie wpadłem na pomysł, aby napisać taką piosenkę – nie, to nie jest trudne, ale chodzi o to, że ci goście to zrobili, a ja nie…” „Granny Don’t Like Rock And Roll” (kocham ten tytuł) zawiera najwięcej metalowych riffów nie tylko na tym albumie, ale prawdopodobnie w całym 1975 roku poprzedzając Iron Maiden z ich słynnym galopowym rytmem. Rzecz rozwala gryf, a ja słuchając go głośno pytam sam siebie: „Gdzie jest „11” na moim wzmacniaczu, kiedy go potrzebuję?!” Płytę kończy „Interference”, krótka piosenka akustyczna, w której producent w humorystycznym sposób przedstawia zespół i techników.

W 2000 roku, a więc przed oficjalnym wznowieniem „Strange Flavour” pojawiła się płyta „Theme For A Dream” zawierająca niepublikowane utwory i oryginalne dema nagrane w latach 1972-1974.

Moja znajomość z Agnes Strange zaczęła się właśnie od tych nagrań z miejsca przykuwając moją uwagę. Śmiem twierdzić, że „Theme For A Dream” jest tak samo doskonały (momentami nawet bardziej) jak „Strange Flavour”. Główną atrakcją są tu utwory nigdy wcześniej niepublikowane. Jest ich siedem i zajmują pierwszą część płyty. Podoba mi się, że zespół miesza tu różne style zachowując przy tym umiar jednocześnie budząc zachwyt i zainteresowanie od pierwszego do ostatniego dźwięku. Ktokolwiek to stworzył miał mnóstwo dobrych pomysłów i rozwinął je w nowatorski dla tych czasów sposób. Utwór tytułowy charakteryzuje się potężnym riffem gitarowym wah-wah; w „Messin’ Around” odnajdujemy riffy, a nawet rytmy przypominające „Communication Breakdown” Led Zeppelin, Od zmian temp i zróżnicowanych nastrojów w „Graveyard” może zakręcić się w głowie, a „Rockin’ In E” to instrumentalny boogie rock w najlepszym wydaniu! Przerwę na oddech robimy przy „Dust In The Sunlight” z 1972 roku z Dave’em Travisem na wokalu, aby powrócić z ciężką artylerią w „The Day Dreamer”. Ilekroć słucham tego materiału nie mogę się nim nasycić! I obojętnie, czy zespół gra boogie, hard rocka, lub bluesa nie ma to dla mnie znaczenia. W końcu to znakomite utwory, które nagrali fantastyczni muzycy.

Pozostałe nagrania (siedem) to oryginalne, surowe dema utworów, które po studyjnym obróbce znalazły się na „Strange Flavour”. Wśród nich wyróżniłbym „Higway Blues”, wydłużony do dziesięciu minut. Miód na uszy!

Ilekroć słucham obu tych płyt nie mogę się nimi nasycić. I obojętnie, czy zespół gra boogie, hard rocka, lub bluesa, nie ma to dla mnie znaczenia. W końcu to znakomite utwory, które nagrali naprawdę fantastyczni muzycy.

Zibi



..::TRACK-LIST::..

1. Give Yourself A Chance
2. Strange Flavour
3. Alberta
4. Loved One
5. Failure
6. Children Of The Absurd
7. Odd Man Out
8. Highway Blues
9. Granny Don't Like Rock 'n' Roll
10. Interference

Bonus Tracks:
11. Clever Fool (Single B-side, 1975)
12. Theme For A Dream
13. Messin' Around
14. Graveyard
15. Rockin' In 'E'
16. Motorway Rebel

Tracks 12-16 Recorded 1973-1974



..::OBSADA::..

Lead Guitar - John Westwood
Bass Guitar - Alan Green
Drums - Dave Rodwell




https://www.youtube.com/watch?v=5eiKEwOww_Y



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Limitowana, europejska reedycja jedynego, pochodzącego z 1975 roku, bez wątpienia klasycznego albumu brytyjskiej hardrockowej formacji grającej w starym stylu, w klimacie Bedlam, Budgie, Stray i debiutu Dirty Tricks. To angielskie trio grające ciężkiego, ożywczego rocka z wpływami bluesa i boogie, zdecydowanie preferowało klasyczne, 'stare' brzmienie z początku lat 70., dość rzadko spotykane w 1975 roku... Oryginalny winyl (tzw. private pressing) ukazał się nakładem wytwórni należącej do zespołu (w monochromatycznej, niebieskawej kopercie) i dzisiaj w świetnym stanie wart jest 400 euro! Dodatkowo na CD zamieszczono B-stronę singla oraz pięć świetnych utworów z lat 1972-1974, wydanych ponad 20 lat temu na CD "Theme For A Dream".

JL


Początek lat 70-tych. Niemal w każdym zakątku Wielkiej Brytanii (i zapewne nie tylko tam) każdego dnia i każdej nocy młode zespoły podtrzymywały swego ducha przy życiu grając R&B, prog, folk rock, cokolwiek, nie rezygnując ze swych marzeń, a przede wszystkim ze swojej muzyki, którą kochali. Niestety wytwórnie płytowe tego nie rozumiały, co dało początek fenomenowi, który obecnie tak kochają kolekcjonerzy – płycie Private Press. Agnes Strange były jednym z tych niezwykłych (a jednocześnie archetypowych) zespołów, który z własnych środków sfinansował swój jedyny album i jak to czasem z takimi albumami bywa stają się one o wiele ciekawsze ze względu na swoją historię. Za tą zagadkową nazwą kryje się potężne power trio prowadzone wspólnie przez wokalistę i gitarzystę Johna Westwooda, basistę Alana Greena i perkusistę Dave’a Rodwella. Podobnie jak w przypadku wielu innych grup, które popadły w zapomnienie i których ulotna kariera zaginęła w tunelu czasu tak i historia Agnes Strange jest ciekawa.

Trio powstało w Southampton w 1972 roku zdobywając lokalną popularność. Dwa lat później podpisali kontrakt z menadżerem Dickiem Jamesem (zarobił krocie na wydawnictwach Beatlesów) i przenieśli się do Londynu w poszukiwaniu sławy i chwały. Wydawało się, że byli na dobrej drodze, by osiągnąć sukces. Co się więc stało, że nie wyszło? Co poszło nie tak? Cóż, niewytłumaczalna decyzja biznesowa jednym zamachem przekreśliła ich muzyczną karierę. Po podpisaniu kontraktu z Pye, trafili pod skrzydła jej odłamu, Birds Nest Records. To właśnie ta wytwórnia, powiązana z producentem piwa Watney Mann i jego siecią pubów, wydała im w 1975 roku album „Strange Flavour”, za który sami zapłacili. I tu pojawił się problem. Okazało się, że artyści z nią związani mogli grać wyłącznie w miejscach należących do browaru. Tymczasem rockowa publiczność wcale nie była zainteresowana wizytą w pubach Watneya. To tak jakby McDonald’s i Sony BMG dogadali się, że płyty hardcore’owe i punk rockowe dostępne będą wyłącznie w restauracjach typu fast food… Pomimo oczywistych podobieństw do uwielbianych zespołów takich jak Groundhogs, Budgie i wczesnego Status Quo, na koncerty Agnes Strange przychodziło po kilka osób. Mało tego. Bez promocji i reklamy sprzedano zaledwie kilka egzemplarzy płyt. Wyobrażam sobie jak bardzo to ich zabolało i jak mocno rozczarowało. W rezultacie zespół zniknął bez śladu, podobnie jak jego jedyny album będący dziś kolekcjonerskim rarytasem.

Album był wielokrotnie bootlegowany, szczególnie w Korei i Rosji. Po raz pierwszy wydano go bodaj w 1996 roku. Jedenaście lat później brytyjska Rev-Ola jako pierwsza wznowiła go oficjalnie na CD. I cóż się okazuje? Ano to, że mamy do czynienia z naprawdę doskonałym albumem wyprodukowanym przez znawcę rock and rolla, Dave’a Travisa i realizatora dźwięku, Colina Thurstona, który wkrótce zyska sławę jako producent post-punku i new romantic. „Strange Flavour” to album, który przywodzi na myśl różnorodne zespoły i style z dobrym zbiorem hard rockowych numerów z psychodelicznymi akcentami nie stroniący od blues rocka i boogie. Istnieli zbyt krótko aby stworzyć charakterystyczne dla siebie brzmienie. ale zasada „zobacz, czy zadziała” i gustowne granie sprawiły, że płyta jest bardzo interesująca. Mnóstwo gitarowej pracy i ciężkie rockowe nastawienie mieści się gdzieś pomiędzy acid rockiem późnych lat 60-tych, a metalem następnej dekady. Cała trójka była wspaniała, ale to John Westwood zarówno wokalnie i jako gitarzysta kradnie show i błyszczy najbardziej. W bluesowych numerach takich jak „Alberta”, „Clever Fool” czy „Highway Blues”, a także w instrumentalnych „Odd Man Out” i „Loved Ones” jest absolutnym protagonistą.

Wszystkie utwory są świetne, zaś dwa pierwsze to genialne szybkie, ciężkie boogie. Zaczyna się od „Give Yourself A Chance” z gitarowymi riffami w stylu „Led Zeppelin spotyka wczesne Deep Purple”, zaś „Clever Fool” to jeszcze więcej tego samego, który śmiało mógłby być na albumie Dave’a Edmundsa ery Rockpile. Zakończenia zrobione są w wielkim stylu i z rock and rollowym rozmachem stąd wrażenie jakby ci goście całą tę zrodzoną z potu, łez i krwi rzecz wymyślili sobie sami. Centralnym punktem albumu jest utwór tytułowy. Przełamując styl boogie na rzecz mocnego klimatu Budgie staje on w szranki z takimi klasykami jak „Breadfan”, „Crash Course In Brain Surgery” i innymi ciężkimi utworami Walijczyków… Początek „Alberta” nasuwa przypuszczenie, że będziemy mieć do czynienia z kawałkiem country w stylu Johnny’ego Casha, co nie dziwi biorąc pod uwagę, że napisał go Travis, który wcześniej wyprodukował wiele płyt z muzyką country. Tymczasem po upływie półtorej minut utwór zmienia się w soczystego, 12-taktowego ciężkiego bluesa. Tuż po nim pojawia się piękna „Loved One” – prawdziwa heavy metalowa ballada w dwóch częściach z naprawdę smacznym riffem częściowo opartym na „Hocus Pocus” wracająca do ulubionego boogie rocka, z mnóstwem gustownych pomysłów.

Trio z powrotem nabiera tempa w „Failure” z szaleńczym wah-wah w odlotowym „Children Of The Absurd” gdzie pojawiają się elementy psychodeliczne z sonarowymi pingami gitary w stylu Pink Floyd, a następnie w niefortunnie nazwanym kawałku ciężkiego boogie a la UFO z odrobiną „Roadhouse Blues” Doorsów, „Odd Man Out”. Kolejny mój ulubiony kawałek to „Highway Blues”, za który można umrzeć – prawdziwa biblioteka zagrywek i sztuczek bez zbędnej wirtuozerii zapewniająca mnóstwo rozrywki. Mój kolega muzyk powiedział coś, co mi się spodobało: „Żałuję, że nie wpadłem na pomysł, aby napisać taką piosenkę – nie, to nie jest trudne, ale chodzi o to, że ci goście to zrobili, a ja nie…” „Granny Don’t Like Rock And Roll” (kocham ten tytuł) zawiera najwięcej metalowych riffów nie tylko na tym albumie, ale prawdopodobnie w całym 1975 roku poprzedzając Iron Maiden z ich słynnym galopowym rytmem. Rzecz rozwala gryf, a ja słuchając go głośno pytam sam siebie: „Gdzie jest „11” na moim wzmacniaczu, kiedy go potrzebuję?!” Płytę kończy „Interference”, krótka piosenka akustyczna, w której producent w humorystycznym sposób przedstawia zespół i techników.

W 2000 roku, a więc przed oficjalnym wznowieniem „Strange Flavour” pojawiła się płyta „Theme For A Dream” zawierająca niepublikowane utwory i oryginalne dema nagrane w latach 1972-1974.

Moja znajomość z Agnes Strange zaczęła się właśnie od tych nagrań z miejsca przykuwając moją uwagę. Śmiem twierdzić, że „Theme For A Dream” jest tak samo doskonały (momentami nawet bardziej) jak „Strange Flavour”. Główną atrakcją są tu utwory nigdy wcześniej niepublikowane. Jest ich siedem i zajmują pierwszą część płyty. Podoba mi się, że zespół miesza tu różne style zachowując przy tym umiar jednocześnie budząc zachwyt i zainteresowanie od pierwszego do ostatniego dźwięku. Ktokolwiek to stworzył miał mnóstwo dobrych pomysłów i rozwinął je w nowatorski dla tych czasów sposób. Utwór tytułowy charakteryzuje się potężnym riffem gitarowym wah-wah; w „Messin’ Around” odnajdujemy riffy, a nawet rytmy przypominające „Communication Breakdown” Led Zeppelin, Od zmian temp i zróżnicowanych nastrojów w „Graveyard” może zakręcić się w głowie, a „Rockin’ In E” to instrumentalny boogie rock w najlepszym wydaniu! Przerwę na oddech robimy przy „Dust In The Sunlight” z 1972 roku z Dave’em Travisem na wokalu, aby powrócić z ciężką artylerią w „The Day Dreamer”. Ilekroć słucham tego materiału nie mogę się nim nasycić! I obojętnie, czy zespół gra boogie, hard rocka, lub bluesa nie ma to dla mnie znaczenia. W końcu to znakomite utwory, które nagrali fantastyczni muzycy.

Pozostałe nagrania (siedem) to oryginalne, surowe dema utworów, które po studyjnym obróbce znalazły się na „Strange Flavour”. Wśród nich wyróżniłbym „Higway Blues”, wydłużony do dziesięciu minut. Miód na uszy!

Ilekroć słucham obu tych płyt nie mogę się nimi nasycić. I obojętnie, czy zespół gra boogie, hard rocka, lub bluesa, nie ma to dla mnie znaczenia. W końcu to znakomite utwory, które nagrali naprawdę fantastyczni muzycy.

Zibi



..::TRACK-LIST::..

1. Give Yourself A Chance
2. Strange Flavour
3. Alberta
4. Loved One
5. Failure
6. Children Of The Absurd
7. Odd Man Out
8. Highway Blues
9. Granny Don't Like Rock 'n' Roll
10. Interference

Bonus Tracks:
11. Clever Fool (Single B-side, 1975)
12. Theme For A Dream
13. Messin' Around
14. Graveyard
15. Rockin' In 'E'
16. Motorway Rebel

Tracks 12-16 Recorded 1973-1974



..::OBSADA::..

Lead Guitar - John Westwood
Bass Guitar - Alan Green
Drums - Dave Rodwell




https://www.youtube.com/watch?v=5eiKEwOww_Y



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Pierwszy raz na CD!
Wydany w 1972 roku debiutancki album tej kanadyjskiej formacji to bardzo energetyczny i z reguły naprawdę ciężki rock, pełen masywnych gitarowych riffów, soczystego bębnienia ale i chwytliwych, zaśpiewanych w harmonii melodii. To jest przykład płyty na której w niemal idealny sposób połączono aspekt komercyjny z przybrudzonym rockiem. Wiem co piszę, gdyż album znam od lat i przesłuchałem go dziesiątki razy. W Stanach LP "Strikes" ukazał się rok później (nakładem Epic Records), ale był kompilacją nagrań z pierwszych dwóch longplayów, natomiast szwedzki CD zawiera materiał z oryginalnego kanadyjskiego debiutu.
Warto wspomnieć, że nad płytą pracował Terry Brown - producent wszystkich klasycznych albumów grupy Rush!



..::TRACK-LIST::..

1. Africa 3:19
2. Page 125 10:21
- What Would You Do?
- Help Father Sun
5. And They Danced 4:18
6. You Really Got Me (The Kinks cover) 2:25
7. Fortunes Umbrella 4:48
8. Jane "J" James 2:54
9. Will They Ever 4:00
10. Where Am I 4:50



..::OBSADA::..

Guitar - Bill Durst
Lead Vocals - Joe DeAngelis
Drums - Ed Pranskus
Bass - Jim Corbett




https://www.youtube.com/watch?v=TSx4K34p0QE



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Pierwszy raz na CD!
Wydany w 1972 roku debiutancki album tej kanadyjskiej formacji to bardzo energetyczny i z reguły naprawdę ciężki rock, pełen masywnych gitarowych riffów, soczystego bębnienia ale i chwytliwych, zaśpiewanych w harmonii melodii. To jest przykład płyty na której w niemal idealny sposób połączono aspekt komercyjny z przybrudzonym rockiem. Wiem co piszę, gdyż album znam od lat i przesłuchałem go dziesiątki razy. W Stanach LP "Strikes" ukazał się rok później (nakładem Epic Records), ale był kompilacją nagrań z pierwszych dwóch longplayów, natomiast szwedzki CD zawiera materiał z oryginalnego kanadyjskiego debiutu.
Warto wspomnieć, że nad płytą pracował Terry Brown - producent wszystkich klasycznych albumów grupy Rush!



..::TRACK-LIST::..

1. Africa 3:19
2. Page 125 10:21
- What Would You Do?
- Help Father Sun
5. And They Danced 4:18
6. You Really Got Me (The Kinks cover) 2:25
7. Fortunes Umbrella 4:48
8. Jane "J" James 2:54
9. Will They Ever 4:00
10. Where Am I 4:50



..::OBSADA::..

Guitar - Bill Durst
Lead Vocals - Joe DeAngelis
Drums - Ed Pranskus
Bass - Jim Corbett




https://www.youtube.com/watch?v=TSx4K34p0QE



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Trwający aż 78 minut, limitowany europejski CD zawierający doskonały materiał, zarejestrowany podczas trasy promującej wydany nieco wcześniej na Wyspach LP "High Voltage". Kolejno: 30-minutowy, kapitalny koncert dla radia BBC z lipca 1976 + cztery nagrania studyjne zarejestrowane dla tej samej rozgłośni w czerwcu + cztery kawałki zagrane na żywo w programie BBC Marca Bolana oraz jako bonus: trzy nagrania pochodzące z koncertu w klubie Marquee! Całość (za wyjątkiem bonusów) w perfekcyjnej, profesjonalnej jakości dźwięku, zaś prowadzony przez Bona Scotta zespół w świetnej formie! No i kilka nagrań niedługo potem już zniknęło z koncertowego repertuaru grupy!

JL

AC FUCKING DC !!!



..::TRACK-LIST::..

Live at the BBC Paris Theatre , London on 26th July 1976:
1. Live Wire 6:46
2. It's A Long Way To The Top (If You Wanna Rock 'N' Roll) 5:55
3. Soul Stripper 7:40
4. High Voltage 5:22
5. Baby Please Don't Go 5:29

BBC Maida Vale Studios, London on 3rd June 1976:
6. Can I Sit Next To You Girl? 4:02
7. Little Lover 4:48
8. Live Wire 5:24
9. High Voltage 5:17

Live at Super Pop/Rollin' Bolan TV Show, London on 13th July 1976:
10. Live Wire 5:44
11. Can I Sit Next To You Girl? 4:03
12. Jailbreak 5:10

Bonus Tracks:
Live at the Marquee Club, London on 24th August 1976:
13. School Days 5:12
14. Prblem Child
15. Rocker 3:31



..::OBSADA::..

Bass Guitar, Backing Vocals - Mark Evans
Drums - Phil Rudd
Lead Guitar - Angus Young
Lead Vocals - Bon Scott
Rhythm Guitar, Backing Vocals - Malcolm Young




https://www.youtube.com/watch?v=m1CQMj5UQc8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Trwający aż 78 minut, limitowany europejski CD zawierający doskonały materiał, zarejestrowany podczas trasy promującej wydany nieco wcześniej na Wyspach LP "High Voltage". Kolejno: 30-minutowy, kapitalny koncert dla radia BBC z lipca 1976 + cztery nagrania studyjne zarejestrowane dla tej samej rozgłośni w czerwcu + cztery kawałki zagrane na żywo w programie BBC Marca Bolana oraz jako bonus: trzy nagrania pochodzące z koncertu w klubie Marquee! Całość (za wyjątkiem bonusów) w perfekcyjnej, profesjonalnej jakości dźwięku, zaś prowadzony przez Bona Scotta zespół w świetnej formie! No i kilka nagrań niedługo potem już zniknęło z koncertowego repertuaru grupy!

JL

AC FUCKING DC !!!



..::TRACK-LIST::..

Live at the BBC Paris Theatre , London on 26th July 1976:
1. Live Wire 6:46
2. It's A Long Way To The Top (If You Wanna Rock 'N' Roll) 5:55
3. Soul Stripper 7:40
4. High Voltage 5:22
5. Baby Please Don't Go 5:29

BBC Maida Vale Studios, London on 3rd June 1976:
6. Can I Sit Next To You Girl? 4:02
7. Little Lover 4:48
8. Live Wire 5:24
9. High Voltage 5:17

Live at Super Pop/Rollin' Bolan TV Show, London on 13th July 1976:
10. Live Wire 5:44
11. Can I Sit Next To You Girl? 4:03
12. Jailbreak 5:10

Bonus Tracks:
Live at the Marquee Club, London on 24th August 1976:
13. School Days 5:12
14. Prblem Child
15. Rocker 3:31



..::OBSADA::..

Bass Guitar, Backing Vocals - Mark Evans
Drums - Phil Rudd
Lead Guitar - Angus Young
Lead Vocals - Bon Scott
Rhythm Guitar, Backing Vocals - Malcolm Young




https://www.youtube.com/watch?v=m1CQMj5UQc8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Black Sabbath - Best Of
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Black Sabbath
Album................: Best Of
Genre................: Rock, Hard Rock
Source...............: CD
Year.................: 1998
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.5.0 20250211
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 64 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment
Information..........: Euroton

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Black Sabbath - Paranoid [02:49]
2. Black Sabbath - Iron Man [05:55]
3. Black Sabbath - War Pigs [07:55]
4. Black Sabbath - Solitude [05:04]
5. Black Sabbath - Supernaut [04:43]
6. Black Sabbath - Electric Funeral [04:50]
7. Black Sabbath - Sweet Leaf [05:04]
8. Black Sabbath - Changes [04:44]
9. Black Sabbath - St. Vitus Dance [02:27]
10. Black Sabbath - N. I. B. [06:06]
11. Black Sabbath - Fairies Wear Boots [06:16]
12. Black Sabbath - Sabbath Bloody Sabbath [05:45]
13. Black Sabbath - Sabbra Cadabra [05:55]
14. Black Sabbath - A National Acrobat [06:13]

Playing Time.........: 01:13:52
Total Size...........: 481,83 MB

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Limitowany, trwający 79 minut doskonały europejski CD, zawierający dwa występy klasycznego składu, z gitarzystą Uli Rothem: 50-minutowy, transmitowany przez radio występ z niemieckiego Essen z kwietnia 1975 (z trasy promującej drugi w dyskografii, hard-progresywny LP "Fly To The Rainbow") oraz (JAKO BONUS) 30-minutowy występ 'na żywo' ze szwajcarskiej TV z 1977 (promujący LP "Virgin Killer").

Koncert z Essen zarejestrowany został przez niemiecką rozgłośnię WDR, jakimś cudem transmisja radiowa została profesjonalnie zarejestrowana przez fana zespołu i stąd ten album! Materiał ten był przez lata dostępny na płytach CD (oraz w YouTube) w znacznie gorszej jakości - z trzaskami! To jest inne, niemal perfekcyjne źródło!

Zespół wykonał m.in. pięć nagrań z 'dwójki', unikalne przeróbki "Red House" Hendrixa oraz "Rock & Roll Queen" z repertuaru Mott The Hoople, a także "Long Tall Sally" oraz krótki instrumentalny jam. Występ z maja 1977 roku zawierał natomiast osiem nagrań w perfekcyjnej jakości dźwięku. Całość jest idealnym uzupełnieniem kapitalnych, katalogowych płyt grupy z lat 1974-1977.



..::TRACK-LIST::..

1. Introduction 1:51
2. This Is My Song 4:59
3. They Need A Million (Rudolf Schenker vocal) 5:06
4. Drifting Sun (Ulrich Roth vocal) 7:52
5. Red House [Jimi Hendrix cover] (Ulrich Roth vocal) 6:12
6. Rock 'N' Roll Queen [Mott The Hoople cover] 3:40
7. Fly To The Rainbow (Ulrich Roth vocal) 8:52
8. Speedy's Coming 3:39
9. Robot Man 3:27
10. Instrumental Jam 1:07
11. Long Tall Sally [Little Richard cover] 2:59

Bonus Tracks 1977:
12. All Night Long 2:56
13. Pictired Life 3:06
14. Backstage Queen 3:05
15. Polar Nights (Ulrich Roth vocal) 5:24
16. In Trance
17. Speedy's Coming 3:10
18. Dark Lady (Ulrich Roth vocal) 3:16
19. Robot Man 2:55

Tracks 1-11 recorded live during 'Fly To The Rainbow' tour for WDR 'Nachtmusik' radio show at Grugahalle, Essen, Germany on 26th April 1975. Excellent quality radio broadcast.

Tracks 12-19 recorded live during 'Virgin Killer' tour for 'Kaleidospop' show at TV studio, Zurich, Switzerland on 11th March 1977. Excellent quality master recordings.



..::OBSADA::..

Bass Guitar, Vocals - Francis Buchholz
Drums - Rudy Lenners
Lead Guitar, Rhythm Guitar, Vocals - Ulrich Roth
Lead Vocals - Klaus Meine
Rhythm Guitar, Lead Guitar, Vocals - Rudolf Schenker




https://www.youtube.com/watch?v=X01G5JQpX1I



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Limitowany, trwający 79 minut doskonały europejski CD, zawierający dwa występy klasycznego składu, z gitarzystą Uli Rothem: 50-minutowy, transmitowany przez radio występ z niemieckiego Essen z kwietnia 1975 (z trasy promującej drugi w dyskografii, hard-progresywny LP "Fly To The Rainbow") oraz (JAKO BONUS) 30-minutowy występ 'na żywo' ze szwajcarskiej TV z 1977 (promujący LP "Virgin Killer").

Koncert z Essen zarejestrowany został przez niemiecką rozgłośnię WDR, jakimś cudem transmisja radiowa została profesjonalnie zarejestrowana przez fana zespołu i stąd ten album! Materiał ten był przez lata dostępny na płytach CD (oraz w YouTube) w znacznie gorszej jakości - z trzaskami! To jest inne, niemal perfekcyjne źródło!

Zespół wykonał m.in. pięć nagrań z 'dwójki', unikalne przeróbki "Red House" Hendrixa oraz "Rock & Roll Queen" z repertuaru Mott The Hoople, a także "Long Tall Sally" oraz krótki instrumentalny jam. Występ z maja 1977 roku zawierał natomiast osiem nagrań w perfekcyjnej jakości dźwięku. Całość jest idealnym uzupełnieniem kapitalnych, katalogowych płyt grupy z lat 1974-1977.



..::TRACK-LIST::..

1. Introduction 1:51
2. This Is My Song 4:59
3. They Need A Million (Rudolf Schenker vocal) 5:06
4. Drifting Sun (Ulrich Roth vocal) 7:52
5. Red House [Jimi Hendrix cover] (Ulrich Roth vocal) 6:12
6. Rock 'N' Roll Queen [Mott The Hoople cover] 3:40
7. Fly To The Rainbow (Ulrich Roth vocal) 8:52
8. Speedy's Coming 3:39
9. Robot Man 3:27
10. Instrumental Jam 1:07
11. Long Tall Sally [Little Richard cover] 2:59

Bonus Tracks 1977:
12. All Night Long 2:56
13. Pictired Life 3:06
14. Backstage Queen 3:05
15. Polar Nights (Ulrich Roth vocal) 5:24
16. In Trance
17. Speedy's Coming 3:10
18. Dark Lady (Ulrich Roth vocal) 3:16
19. Robot Man 2:55

Tracks 1-11 recorded live during 'Fly To The Rainbow' tour for WDR 'Nachtmusik' radio show at Grugahalle, Essen, Germany on 26th April 1975. Excellent quality radio broadcast.

Tracks 12-19 recorded live during 'Virgin Killer' tour for 'Kaleidospop' show at TV studio, Zurich, Switzerland on 11th March 1977. Excellent quality master recordings.



..::OBSADA::..

Bass Guitar, Vocals - Francis Buchholz
Drums - Rudy Lenners
Lead Guitar, Rhythm Guitar, Vocals - Ulrich Roth
Lead Vocals - Klaus Meine
Rhythm Guitar, Lead Guitar, Vocals - Rudolf Schenker




https://www.youtube.com/watch?v=X01G5JQpX1I



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Zrealizowany oryginalnie wyłącznie w Niemczech jedyny album brytyjskiej, heavy-rockowej grupy (z typowymi dla 1971 roku progresywnymi naleciałościami) przypominającej nagrania Led Zeppelin, Leaf Hound, Stray i Elias Hulk.
Oryginalny winyl wart bywa ok. 1000 euro, więc z pewnością warto zainwestować w ten gustowy i doskonale brzmiący CD!
To jest prawdziwa gratka dla fanów zapomnianego, brytyjskiego ciężkiego grania!



..::TRACK-LIST::..

1. Who Will Buy 4:23
2. Woman 4:17
3. Time Is All Mine 6:10
4. Scat Shuffle 2:17
5. She's Mine 3:16
6. Mr Make Believe 3:16
7. Hallucination 8:42



..::OBSADA::..

Bass, Guitar - Stephen Day
Drums, Vocals - John Boswell
Lead Guitar, Vocals - Derek Smallcombe
Lead Vocals, Lead Guitar, Bass - Tony Savva




https://www.youtube.com/watch?v=3HZUzBWWaxs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Zrealizowany oryginalnie wyłącznie w Niemczech jedyny album brytyjskiej, heavy-rockowej grupy (z typowymi dla 1971 roku progresywnymi naleciałościami) przypominającej nagrania Led Zeppelin, Leaf Hound, Stray i Elias Hulk.
Oryginalny winyl wart bywa ok. 1000 euro, więc z pewnością warto zainwestować w ten gustowy i doskonale brzmiący CD!
To jest prawdziwa gratka dla fanów zapomnianego, brytyjskiego ciężkiego grania!



..::TRACK-LIST::..

1. Who Will Buy 4:23
2. Woman 4:17
3. Time Is All Mine 6:10
4. Scat Shuffle 2:17
5. She's Mine 3:16
6. Mr Make Believe 3:16
7. Hallucination 8:42



..::OBSADA::..

Bass, Guitar - Stephen Day
Drums, Vocals - John Boswell
Lead Guitar, Vocals - Derek Smallcombe
Lead Vocals, Lead Guitar, Bass - Tony Savva




https://www.youtube.com/watch?v=3HZUzBWWaxs



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Nowa, limitowana europejska edycja wydanego w 1972 roku przez ('swirl') Vertigo Records doskonałego, debiutanckiego albumu najciężej grającej formacji w historii australijskiego rocka z lat 70.! Zespół posiadał autentyczną zdolność komponowania chwytliwych, choć zawsze mrocznych utworów. Muzyka toczyła się wolno - niczym walec, zwłaszcza w trwającej aż 11-minut przeróbce "I'm A Mover" z repertuaru Free!

Jedynkę Buffalo można porównać do nagrań Black Sabbath, Budgie, Bloodrock i Sir Lord Baltimore. Dodatkowo dołączono aż siedem fajnych nagrań: trzy kawałki z singli Buffalo z 1972; dwa mega-rzadkie utwory wydane na singlu jeszcze w 1971 roku pod nazwą Head oraz dwa nagrania koncertowe z 1973 roku!



..::TRACK-LIST::..

1. Leader 6:03
2. Suzie Sunshine 2:53
3. Pay My Dues (Blues Image cover) 5:34
4. I'm A Mover (Free cover) 10:46
5. Ballad Of Irving Fink 4:30
6. Bean Stew 7:05
7. Forest Rain 6:30
8. Dead Forever 5:39

Bonus Tracks:
9. Just A Little Rock And Roll (Single, A-Side, 1972) 2:24
10. Barbershop Rock (Single, B-side, 1972) 3:24

Head
11. Hobo (Single, A-side, 1971) 2:46
12. Sad Song, Then (Single, B-side, 1971) 2:37

13. Shylock (Live 1973) 5:57
14. Sunrise [Come My Way] (Live 1973) 4:15



..::OBSADA::..

Bass - Peter Wells
Vocals - Alan Milano (tracks: 1 to 8, 11 to 13), Dave Tice
Guitar - John Baxter
Drums - Paul Balbi (tracks: 1 to 8, 11 to 13), Steve Jones (tracks: 9, 10)



https://www.youtube.com/watch?v=zdwXn0ZOZF8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Nowa, limitowana europejska edycja wydanego w 1972 roku przez ('swirl') Vertigo Records doskonałego, debiutanckiego albumu najciężej grającej formacji w historii australijskiego rocka z lat 70.! Zespół posiadał autentyczną zdolność komponowania chwytliwych, choć zawsze mrocznych utworów. Muzyka toczyła się wolno - niczym walec, zwłaszcza w trwającej aż 11-minut przeróbce "I'm A Mover" z repertuaru Free!

Jedynkę Buffalo można porównać do nagrań Black Sabbath, Budgie, Bloodrock i Sir Lord Baltimore. Dodatkowo dołączono aż siedem fajnych nagrań: trzy kawałki z singli Buffalo z 1972; dwa mega-rzadkie utwory wydane na singlu jeszcze w 1971 roku pod nazwą Head oraz dwa nagrania koncertowe z 1973 roku!



..::TRACK-LIST::..

1. Leader 6:03
2. Suzie Sunshine 2:53
3. Pay My Dues (Blues Image cover) 5:34
4. I'm A Mover (Free cover) 10:46
5. Ballad Of Irving Fink 4:30
6. Bean Stew 7:05
7. Forest Rain 6:30
8. Dead Forever 5:39

Bonus Tracks:
9. Just A Little Rock And Roll (Single, A-Side, 1972) 2:24
10. Barbershop Rock (Single, B-side, 1972) 3:24

Head
11. Hobo (Single, A-side, 1971) 2:46
12. Sad Song, Then (Single, B-side, 1971) 2:37

13. Shylock (Live 1973) 5:57
14. Sunrise [Come My Way] (Live 1973) 4:15



..::OBSADA::..

Bass - Peter Wells
Vocals - Alan Milano (tracks: 1 to 8, 11 to 13), Dave Tice
Guitar - John Baxter
Drums - Paul Balbi (tracks: 1 to 8, 11 to 13), Steve Jones (tracks: 9, 10)



https://www.youtube.com/watch?v=zdwXn0ZOZF8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Visions of Tomorrow' to monumentalny album, napisany (jestem o tym przekonany) z głębi serca, który pokazuje nam nowe sposoby cieszenia się starą, dobrą muzyką...
Pod względem brzmienia i kompozycji KOLOS!

FA

Formed in 2016, Stockholm-by-way-of-London power rockers THE RIVEN have carved a uniquely compelling place for themselves, drawing musical influence from a wide array of genres. Hard rock, old prog, early heavy metal, and even simply rock ‘n’ roll itself: no mossy stone is left unturned by THE RIVEN. And when combined with their lyrical themes – from everyday life all the way to the fantasy-inspired, with sometimes both intertwining – the quintet have forged their own path, displaying a sound fitting firmly within the late ‘70’s and early ‘80s but with an effervescence that feels palpably modern.

Where their second album, 2022’s Peace and Conflict, felt like a watershed moment – moving from the “powerful rocker” of their eponymous debut album in 2019 to an emotive, electric, but no-less-earthy sort of NWOBHM – THE RIVEN sound positively poised for another breakthrough with their forthcoming third full-length, Visions of Tomorrow. Presciently titled, Visions of Tomorrow struts and sways with that sort of star quality that can only come from total, utter self-belief…and absolutely stunning songs! The sound is more present and raw then before, ear-effortlessly exuding dynamics lost to most “hard rock” bands. THE RIVEN here offer a sumptuous feast of familiar-yet-fresh heavy rock built on massive HOOKS and HEART. Not for nothing have they become a finely honed ensemble; touring nonstop has been the band’s lifeblood for years now, and that tangible sense of magick swirls about each of these 11 anthems. New drummer Elias Jonsson pumps that blood with an almost “laidback urgency,” and the rest of THE RIVEN let rip with what they liken more “complete” songwriting: the songs may be shorter than previous ones, but they’re undeniably more action-packed and nuanced.

Interestingly, while writing for Visions of Tomorrow was done in Stockholm in late 2023, THE RIVEN was selected for an international studio residency as part of the Swedish national arts association, and the band lived for a few days at the highly prestigious studio Fascination Street in Örebro. The album was mixed and co-produced by Robert Pehrsson. (The Hellacopters, Tribulation, Dead Lord among others). Lyrically, Visions of Tomorrow showcases a band that is frustrated about how the world is run, who’s in charge, and what is about to happen to the rest of us. Musically, it showcases a band that can handle their instruments and is willing to explore and go on musical journeys. THE RIVEN themselves claim that this third album is “a fine example of rock ‘n’ roll being played at its best – it's honest, it’s urgent, it’s calling you, and it will make you shake your fist and bang your head – all while thinking about where we are and where we are going.”

Wherever you want to go with Visions of Tomorrow, there’s no disputing the fact that THE RIVEN are poised to take over the biggest stages all over the world!



..::TRACK-LIST::..

1. Far Away From Home 03:53
2. Killing Machine 03:32
3. Set My Heart On Fire 03:14
4. Travelling Great Distance 03:12
5. Crystals 04:53
6. On My Mind (Tonight) 03:31
7. Seen It All 03:30
8. Visions Of Tomorrow 03:15
9. En Dag Som Aldrig Förr 04:00
10. We Love You 02:29
11. Follow You 03:55



..::OBSADA::..

Bass - Max Ternebring
Drums - Elias Jonsson
Guitar - Arnau Díaz, Joakim Sandegård
Vocals - Totta Ekebergh




https://www.youtube.com/watch?v=5UBo_GOe_4I



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

'Visions of Tomorrow' to monumentalny album, napisany (jestem o tym przekonany) z głębi serca, który pokazuje nam nowe sposoby cieszenia się starą, dobrą muzyką...
Pod względem brzmienia i kompozycji KOLOS!

FA

Formed in 2016, Stockholm-by-way-of-London power rockers THE RIVEN have carved a uniquely compelling place for themselves, drawing musical influence from a wide array of genres. Hard rock, old prog, early heavy metal, and even simply rock ‘n’ roll itself: no mossy stone is left unturned by THE RIVEN. And when combined with their lyrical themes – from everyday life all the way to the fantasy-inspired, with sometimes both intertwining – the quintet have forged their own path, displaying a sound fitting firmly within the late ‘70’s and early ‘80s but with an effervescence that feels palpably modern.

Where their second album, 2022’s Peace and Conflict, felt like a watershed moment – moving from the “powerful rocker” of their eponymous debut album in 2019 to an emotive, electric, but no-less-earthy sort of NWOBHM – THE RIVEN sound positively poised for another breakthrough with their forthcoming third full-length, Visions of Tomorrow. Presciently titled, Visions of Tomorrow struts and sways with that sort of star quality that can only come from total, utter self-belief…and absolutely stunning songs! The sound is more present and raw then before, ear-effortlessly exuding dynamics lost to most “hard rock” bands. THE RIVEN here offer a sumptuous feast of familiar-yet-fresh heavy rock built on massive HOOKS and HEART. Not for nothing have they become a finely honed ensemble; touring nonstop has been the band’s lifeblood for years now, and that tangible sense of magick swirls about each of these 11 anthems. New drummer Elias Jonsson pumps that blood with an almost “laidback urgency,” and the rest of THE RIVEN let rip with what they liken more “complete” songwriting: the songs may be shorter than previous ones, but they’re undeniably more action-packed and nuanced.

Interestingly, while writing for Visions of Tomorrow was done in Stockholm in late 2023, THE RIVEN was selected for an international studio residency as part of the Swedish national arts association, and the band lived for a few days at the highly prestigious studio Fascination Street in Örebro. The album was mixed and co-produced by Robert Pehrsson. (The Hellacopters, Tribulation, Dead Lord among others). Lyrically, Visions of Tomorrow showcases a band that is frustrated about how the world is run, who’s in charge, and what is about to happen to the rest of us. Musically, it showcases a band that can handle their instruments and is willing to explore and go on musical journeys. THE RIVEN themselves claim that this third album is “a fine example of rock ‘n’ roll being played at its best – it's honest, it’s urgent, it’s calling you, and it will make you shake your fist and bang your head – all while thinking about where we are and where we are going.”

Wherever you want to go with Visions of Tomorrow, there’s no disputing the fact that THE RIVEN are poised to take over the biggest stages all over the world!



..::TRACK-LIST::..

1. Far Away From Home 03:53
2. Killing Machine 03:32
3. Set My Heart On Fire 03:14
4. Travelling Great Distance 03:12
5. Crystals 04:53
6. On My Mind (Tonight) 03:31
7. Seen It All 03:30
8. Visions Of Tomorrow 03:15
9. En Dag Som Aldrig Förr 04:00
10. We Love You 02:29
11. Follow You 03:55



..::OBSADA::..

Bass - Max Ternebring
Drums - Elias Jonsson
Guitar - Arnau Díaz, Joakim Sandegård
Vocals - Totta Ekebergh




https://www.youtube.com/watch?v=5UBo_GOe_4I



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Poznałeś MC5, The Stooges, Hawkwind i The Groundhogs?
Czyli jesteś we właściwym miejscu!
Odpal sobie 'On Parole' Motorhead z 1979 roku, a wszystko stanie się jasne!

Jeśli lubisz rock and rolla, takiego 'prawdziwego', to nie ma nic bardziej prawdziwego!

PETARDA!!!



..::TRACK-LIST::..

1. City Kids 3:38
2. I Wish I Was A Girl 9:37
3. When's The Fun Begin? 6:10
4. Chromium Plating 3:43
5. Raceway 4:00
6. Chambermaid 3:13
7. Street Urchin 7:00

Bonus Tracks:
8. Well, Well, Well (Single Version) 3:57
9. Hold On (Single Version) 4:10
10. City Kids (Alternate Mix) 3:37
11. Well, Well, Well (Alternate Version) 3:20



..::OBSADA::..

Larry Wallis - guitar, vocals
Duncan Sanderson - bass, vocals
Russell Hunter - drums



https://www.youtube.com/watch?v=eHNmcnRaDQU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Poznałeś MC5, The Stooges, Hawkwind i The Groundhogs?
Czyli jesteś we właściwym miejscu!
Odpal sobie 'On Parole' Motorhead z 1979 roku, a wszystko stanie się jasne!

Jeśli lubisz rock and rolla, takiego 'prawdziwego', to nie ma nic bardziej prawdziwego!

PETARDA!!!



..::TRACK-LIST::..

1. City Kids 3:38
2. I Wish I Was A Girl 9:37
3. When's The Fun Begin? 6:10
4. Chromium Plating 3:43
5. Raceway 4:00
6. Chambermaid 3:13
7. Street Urchin 7:00

Bonus Tracks:
8. Well, Well, Well (Single Version) 3:57
9. Hold On (Single Version) 4:10
10. City Kids (Alternate Mix) 3:37
11. Well, Well, Well (Alternate Version) 3:20



..::OBSADA::..

Larry Wallis - guitar, vocals
Duncan Sanderson - bass, vocals
Russell Hunter - drums



https://www.youtube.com/watch?v=eHNmcnRaDQU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

Skeleta to szósty album studyjny szwedzkiego zespołu rockowego Ghost. Został wydany 25 kwietnia 2025 roku nakładem Loma Vista Recordings i został poprzedzony singlami Satanized, Lachryma i Peacefield.

Title: Skeleta

Artist: Ghost

Country: Szwecja

Year: 2025

Genre: Hard Rock

Format / Codec: MP3

Audio bitrate: 320 Kbps

..::TRACK-LIST::..

1.Peacefield
2.Lachryma
3.Satanized
4.Guiding Lights
5.De Profundis Borealis
6.Cenotaph
7.Missilia Amori
8.Marks of the Evil One
9.Umbra
10.Excelsis

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Uriah Heep - The Best Of Uriah Heep (1972-1977)
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Uriah Heep
Album................: The Best Of Uriah Heep (1972-1977)
Genre................: Hard Rock
Source...............: CD
Year.................: 1992
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.3.1 20141125
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 59 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. Uriah Heep - Free Me [03:35]
2. Uriah Heep - Lady In Black [04:48]
3. Uriah Heep - Stealin' [04:50]
4. Uriah Heep - Wizard [03:02]
5. Uriah Heep - Look At Yourself [05:10]
6. Uriah Heep - Gypsy [06:41]
7. Uriah Heep - Easy Livin' [02:37]
8. Uriah Heep - Return To Fantasy [05:49]
9. Uriah Heep - Your Turn To Remember [04:22]
10. Uriah Heep - Sweet Freedom [06:36]
11. Uriah Heep - Shady Lady [04:49]
12. Uriah Heep - Firefly [06:19]
13. Uriah Heep - Bird Of Prey [04:14]
14. Uriah Heep - Love Machine [03:38]

Playing Time.........: 01:06:36
Total Size...........: 396,49 MB

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
Deep Purple - 30 Very Best Of (2 CD)
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: Deep Purple
Album................: 30 Very Best Of
Genre................: Hard Rock
Source...............: CD
Year.................: 1998
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Version..............: reference libFLAC 1.3.1 20141125
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 62 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment

Included.............: NFO, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting CD 1
---------------------------------------------------------------------

1. Deep Purple - Hush [04:27]
2. Deep Purple - Mandrake Root [06:11]
3. Deep Purple - Kentucky Woman [04:43]
4. Deep Purple - Wring That Neck [05:14]
5. Deep Purple - The Bird Has Flown [02:54]
6. Deep Purple - Emmaretta [03:00]
7. Deep Purple - Hallelujah [03:43]
8. Deep Purple - Black Night [03:29]
9. Deep Purple - Speed King [05:53]
10. Deep Purple - Bloodsucker [04:13]
11. Deep Purple - Child in Time [10:17]
12. Deep Purple - Strange Kind of Woman [03:54]
13. Deep Purple - Fireball [03:24]
14. Deep Purple - Demon’s Eye [05:22]
15. Deep Purple - When a Blind Man Cries [03:31]

Playing Time.........: 01:10:23
Total Size...........: 442,85 MB

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting CD 2
---------------------------------------------------------------------

1. Deep Purple - Highway Star [06:31]
2. Deep Purple - Smoke on the Water [05:43]
3. Deep Purple - Never Before [04:01]
4. Deep Purple - Woman From Tokyo [05:51]
5. Deep Purple - Burn [06:03]
6. Deep Purple - Might Just Take Your Life [04:39]
7. Deep Purple - Stormbringer [04:08]
8. Deep Purple - You Keep On Moving [05:19]
9. Deep Purple - Perfect Strangers [05:21]
10. Deep Purple - Knocking at Your Back Door [07:03]
11. Deep Purple - King of Dreams [05:29]
12. Deep Purple - Ted the Mechanic [04:18]
13. Deep Purple - Any Fule Kno That [04:28]

Playing Time.........: 01:08:59
Total Size...........: 486,99 MB

...( Info )...


Artist: B.e.t.h
Album: B.e.t.h
Country: PL
Genre: Hard Rock
Release: 2006
Duration: 00:37:22
Quality: Mp3, VBR (240-320 kbps)
Size: 77 mb


...( Opis )...

Debiutancki i jedyny album hardrockowców z Warszawy. Zespół działał w stolicy od 1996 roku. Płytę (w kwietniu 2006 roku) wydał im ówczesny potentat rodzimego rynku muzycznego - Sony BMG. Krążek promowany był singlem "NIE przemocy".
Wokalista i frontman Marcin "Svist" Świstak odszedł z zespołu w 2009 roku. Istnienia kapeli dopełniła śmierć basisty Piotra "Marqsa" Mossakowskiego. Svist od 2019 roku działa(ł) z zespołem Plan.


...( TrackList )...

1. Azyl
2. NIE przemocy
3. Nigdy więcej
4. Otwórz oczy
5. Sam
6. Odległy ląd
7. Oddalam się od siebie
8. Tak to widzę
9. Zeznanie

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Tej płyty miało w zasadzie nie być. Widziałem kapitalny koncert grupy Graveyard w Dreźnie, w listopadzie 2015 roku. Promowali wtedy album Innocence & Decadence, który – z perspektywy czasu – jednak cenię mniej niż choćby płytę Lights Out, wciąż pozostającą moim ulubionym krążkiem tej szwedzkiej formacji. Kilka miesięcy później panowie ogłosili, że kończą działalność. Szok dość spory, tym bardziej, że to absolutna czołówka sceny retro i jedna z tych formacji, które tę modę w muzyce zaczęły kilka lat temu przywracać. Na szczęście muzycy długo w swoim postanowieniu nie wytrwali. Lekko się przegrupowali (w ekipie jest nowy perkusista) i zapowiedzieli, że będą łoili dalej. I łoją, oj łoją.

I to łoją od pierwszej sekundy nowej płyty zatytułowanej Peace. It Ain’t Over Yet tytułem idealnie pasuje do sytuacji i na pewno nie jest to przypadek. Haloooo, to jeszcze nie wszystko, jeszcze mamy coś do pokazania światu. I całe szczęście. Niektórzy narzekali na brak pazura na ostatnim krążku grupy. Na Peace zespół jakby chciał od razu te osoby uspokoić i na sam start serwuje właśnie It Ain’t Over Yet oraz Cold Love – numery z pazurem jak u Gail Devers. Ale do mnie akurat dużo bardziej przemawia najspokojniejszy na albumie See the Day, który następuje po nich – kapitalny, bardzo subtelny, niesamowicie bujający numer nieco bardziej w klimatach spokojniejszych rzeczy Lights Out. Niejako mieszanką tej „bujalności” ostatniego numeru i drapieżności dwóch poprzednich kawałków jest z kolei Please Don’t – trudno pomylić Graveyard z kimkolwiek innym, gdy grają w tych klimatach. To był zresztą pierwszy singiel z tej płyty. Drugi – The Fox – jest prostszy, krótszy (najkrótszy z całej dziesiątki) i nie robi na mnie aż takiego wrażenia, bo i na niewiele jest tu czas poza mocnym zdzieleniem słuchacza lewym wiolinowym, choć sama melodia nawet skutecznie wpada w ucho.

Jesteśmy mniej więcej w połowie płyty i to jest ten moment, kiedy Peace stopniowo wchodzi na wyższy poziom. Nie żeby wcześniej było źle. Słuchało się tych kilku numerów przednio, ale brakowało mi „efektu łał”. Walk On porywa dynamiką i intensywnością, a jednocześnie zaskakuje lekko psychodelicznym złamaniem schematu w części drugiej. Del Manic to chyba po pierwszych odsłuchach moja ulubiona kompozycja na nowej płycie – nic w sumie dziwnego, skoro klimatem przypomina Hard Times Lovin’ ze wspominanej tu już płyty Lights Out, który to utwór jest moim ulubionym w dyskografii Szwedów. Del Manic prezentuje idealny balans blues-rockowej „bujalności” i klimatów lekkiej grozy i niepokoju. Buja także kapitalnie, choć na większej intensywności, w Bird of Paradise. Za takie klimaty jak w tych ostatnich dwóch numerach najbardziej cenię ten zespół. Intensywniejsze granie wcale nie musi oznaczać braku wpadającej w ucho melodii, a panowie z Graveyard są prawdziwymi mistrzami w łączeniu ciężaru i gęstości z chwytliwością. Taka mieszanka obowiązuje zresztą już do końca tej płyty – najpierw w wydaniu cięższym (A Sign of Peace), a potem bardziej luzackim i nawet może lekko rockandrollowym (w Low). I aż szkoda, że na tym album się kończy, choć przecież długość tej płyty jest w zasadzie idealna – 42 minuty.

Mam wrażenie, że Peace to taka próba przypomnienia się fanom po tej krótkiej na szczęście przerwie i pokazania wszystkiego tego, z czego Graveyard jest najlepiej znany. Mamy tu zatem zarówno dzikość i dynamikę wczesnych płyt, jak i blues-rockowe zapędy i pięknie bujające numery charakterystyczne w największym stopniu dla Lights Out. Ci, którzy kręcili trochę nosem na poprzedni album, powinni być zadowoleni z tego, że grupa jednak nie wygładza przesadnie brzmienia i nie idzie w muzykę łatwą i przyjemną. Peace z pewnością będzie sporym wydarzeniem na europejskiej scenie hardrockowej w tym roku, bo musi być. To po prostu zespół takiego kalibru, że każda nowa płyta musi narobić sporo hałasu – tak dosłownie, jak i w przenośni. Wspaniale, że wrócili – i to jeszcze w takim stylu. Scena rockowa po prostu potrzebuje tego zespołu.

Bizon



..::TRACK-LIST::..

1. It Ain't Over Yet 3:39
2. Cold Love 4:53
3. See The Day 3:09
4. Please Don't 4:12
5. The Fox 2:38
6. Walk On 5:22
7. Del Manic 4:26
8. Bird Of Paradise 3:42
9. A Sign Of Peace 3:41
10. Low (I Wouldn't Mind) 6:36



..::OBSADA::..

Joakim Nilsson - vocals, guitar
Truls Mörck - bass, vocals track 3 and 8
Oskar Bergenheim - drums
Jonatan Ramm - guitar




https://www.youtube.com/watch?v=A4-MuJ-kBUU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Tej płyty miało w zasadzie nie być. Widziałem kapitalny koncert grupy Graveyard w Dreźnie, w listopadzie 2015 roku. Promowali wtedy album Innocence & Decadence, który – z perspektywy czasu – jednak cenię mniej niż choćby płytę Lights Out, wciąż pozostającą moim ulubionym krążkiem tej szwedzkiej formacji. Kilka miesięcy później panowie ogłosili, że kończą działalność. Szok dość spory, tym bardziej, że to absolutna czołówka sceny retro i jedna z tych formacji, które tę modę w muzyce zaczęły kilka lat temu przywracać. Na szczęście muzycy długo w swoim postanowieniu nie wytrwali. Lekko się przegrupowali (w ekipie jest nowy perkusista) i zapowiedzieli, że będą łoili dalej. I łoją, oj łoją.

I to łoją od pierwszej sekundy nowej płyty zatytułowanej Peace. It Ain’t Over Yet tytułem idealnie pasuje do sytuacji i na pewno nie jest to przypadek. Haloooo, to jeszcze nie wszystko, jeszcze mamy coś do pokazania światu. I całe szczęście. Niektórzy narzekali na brak pazura na ostatnim krążku grupy. Na Peace zespół jakby chciał od razu te osoby uspokoić i na sam start serwuje właśnie It Ain’t Over Yet oraz Cold Love – numery z pazurem jak u Gail Devers. Ale do mnie akurat dużo bardziej przemawia najspokojniejszy na albumie See the Day, który następuje po nich – kapitalny, bardzo subtelny, niesamowicie bujający numer nieco bardziej w klimatach spokojniejszych rzeczy Lights Out. Niejako mieszanką tej „bujalności” ostatniego numeru i drapieżności dwóch poprzednich kawałków jest z kolei Please Don’t – trudno pomylić Graveyard z kimkolwiek innym, gdy grają w tych klimatach. To był zresztą pierwszy singiel z tej płyty. Drugi – The Fox – jest prostszy, krótszy (najkrótszy z całej dziesiątki) i nie robi na mnie aż takiego wrażenia, bo i na niewiele jest tu czas poza mocnym zdzieleniem słuchacza lewym wiolinowym, choć sama melodia nawet skutecznie wpada w ucho.

Jesteśmy mniej więcej w połowie płyty i to jest ten moment, kiedy Peace stopniowo wchodzi na wyższy poziom. Nie żeby wcześniej było źle. Słuchało się tych kilku numerów przednio, ale brakowało mi „efektu łał”. Walk On porywa dynamiką i intensywnością, a jednocześnie zaskakuje lekko psychodelicznym złamaniem schematu w części drugiej. Del Manic to chyba po pierwszych odsłuchach moja ulubiona kompozycja na nowej płycie – nic w sumie dziwnego, skoro klimatem przypomina Hard Times Lovin’ ze wspominanej tu już płyty Lights Out, który to utwór jest moim ulubionym w dyskografii Szwedów. Del Manic prezentuje idealny balans blues-rockowej „bujalności” i klimatów lekkiej grozy i niepokoju. Buja także kapitalnie, choć na większej intensywności, w Bird of Paradise. Za takie klimaty jak w tych ostatnich dwóch numerach najbardziej cenię ten zespół. Intensywniejsze granie wcale nie musi oznaczać braku wpadającej w ucho melodii, a panowie z Graveyard są prawdziwymi mistrzami w łączeniu ciężaru i gęstości z chwytliwością. Taka mieszanka obowiązuje zresztą już do końca tej płyty – najpierw w wydaniu cięższym (A Sign of Peace), a potem bardziej luzackim i nawet może lekko rockandrollowym (w Low). I aż szkoda, że na tym album się kończy, choć przecież długość tej płyty jest w zasadzie idealna – 42 minuty.

Mam wrażenie, że Peace to taka próba przypomnienia się fanom po tej krótkiej na szczęście przerwie i pokazania wszystkiego tego, z czego Graveyard jest najlepiej znany. Mamy tu zatem zarówno dzikość i dynamikę wczesnych płyt, jak i blues-rockowe zapędy i pięknie bujające numery charakterystyczne w największym stopniu dla Lights Out. Ci, którzy kręcili trochę nosem na poprzedni album, powinni być zadowoleni z tego, że grupa jednak nie wygładza przesadnie brzmienia i nie idzie w muzykę łatwą i przyjemną. Peace z pewnością będzie sporym wydarzeniem na europejskiej scenie hardrockowej w tym roku, bo musi być. To po prostu zespół takiego kalibru, że każda nowa płyta musi narobić sporo hałasu – tak dosłownie, jak i w przenośni. Wspaniale, że wrócili – i to jeszcze w takim stylu. Scena rockowa po prostu potrzebuje tego zespołu.

Bizon



..::TRACK-LIST::..

1. It Ain't Over Yet 3:39
2. Cold Love 4:53
3. See The Day 3:09
4. Please Don't 4:12
5. The Fox 2:38
6. Walk On 5:22
7. Del Manic 4:26
8. Bird Of Paradise 3:42
9. A Sign Of Peace 3:41
10. Low (I Wouldn't Mind) 6:36



..::OBSADA::..

Joakim Nilsson - vocals, guitar
Truls Mörck - bass, vocals track 3 and 8
Oskar Bergenheim - drums
Jonatan Ramm - guitar




https://www.youtube.com/watch?v=A4-MuJ-kBUU



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

---------------------------------------------------------------------
TEST - Przygoda Bez Miłości
---------------------------------------------------------------------

Artist...............: TEST
Album................: Przygoda Bez Miłości
Genre................: Hard Rock
Source...............: CD
Year.................: 2000
Ripper...............: EAC (Secure mode) & Lite-On iHAS124
Codec................: Free Lossless Audio Codec (FLAC)
Quality..............: Lossless, (avg. compression: 68 %)
Channels.............: Stereo / 44100 HZ / 16 Bit
Tags.................: VorbisComment

Included.............: NFO, PLS, M3U, CUE
Covers...............: Front Back CD

---------------------------------------------------------------------
Tracklisting
---------------------------------------------------------------------

1. TEST - Przygoda Bez Miłości [02:35]
2. TEST - Gdy Gaśnie W Nas Płomień [02:27]
3. TEST - Matylda [02:22]
4. TEST - Płyń Pod Prąd [03:14]
5. TEST - Śnij O Mnie [03:11]
6. TEST - Sam Sobie Żeglarzem [03:37]
7. TEST - Wybij Sobie Z Głowy [03:53]
8. TEST - Testament [04:46]
9. TEST - Świat Jaki Jest [04:12]
10. TEST - Żółw Na Galapagos [03:32]
11. TEST - Licz Na Siebie Sam [04:49]
12. TEST - Droga Przez Sen [03:50]
13. TEST - Po Horyzontu Kres [05:35]
14. TEST - Livin'in Sin [04:42]
15. TEST - Inna Jest Noc [03:17]
16. TEST - Zguba [03:13]
17. TEST - W Pogoni Dnia [04:32]
18. TEST - Nie Bądź Taka Pewna Siebie [03:12]
19. TEST - Smoke On The Water [05:37]

Playing Time.........: 01:12:46
Total Size...........: 497,26 MB

...( Info )...
Genre: Hard Rock
Country of artist (band): San Francisco, California, US
Year of publication: 1979-1980
Audio codec: MP3
Rip type: tracks
Audio bitrate: 320 kbps
Total duration: 01:14:05
Cover: Front

...( TrackList )...
1979 - Electric Warriors
1. Prayer
2. Got To Save It
3. Black Whiskey
4. Dark Skin Lady
5. Restaurant
6. Selfish Man
7. Custer's Dyin'
8. Fight

1980 - Dog Soldier
1. Our Love Will Last
2. Honey Lady
3. Loser
4. Lady Blue
5. We're Still Here
6. Crazy
7. Warriors Road
8. We Are The People
9. I Will Remember

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Zremasterowana, szwedzka edycja kultowego, wydanego w styczniu 1973 roku albumu, na którym muzycy wczesnego składu Thin Lizzy (Phil Lynott, Eric Bell i Brian Downey) z pomocą dwóch innych Irlandczyków (wokalisty i klawiszowca), wykonują klasyczne numery Deep Purple oraz kilka przeróbek. To jest bardzo dobry, solidny album - w epoce wydany dla szybkich pieniędzy nakładem niewielkich wytwórni, a dziś bez wątpienia należący do szerokiego kanonu rocka.

Warto zwrócić uwagę na świetne wersje 'Fireball' i 'Hush', a przede wszystkim na doskonały 'Speed King'! To jest absolutny mus dla fanów Lizzy i starego hard rocka! W środku zamieszczono m.in. reprodukcję okładki niemieckiej edycji wydanej pod nazwą The Rock Machine)!



I think there is a very salient point being missed by some reviewers.This was not intended for release as an album by a new group on a major label.It was aimed at the market which bought Pickwick records Top Of The Pops compilations and MFP's Hot Hits comps.That market was British schoolkids who didn't have the cash to go out and buy all the albums and singles by all their favourite artists,so this type of LP was hugely popular Of course it's cover versions done as closely as possible to the original-that's the point.These weren't bought by fans wanting to hear a ten minute improvised guitar/keyboard duel around the basis of Fireball.They wanted something that sounds as close to Fireball as possible for 50 pence from the local Woolworth's as opposed to shelling out £2.50 for Deep purple's album.If you only have £2.50 pocket money you have a dilemma.I remember spending hours in my local record store with the heavy choice to make -does it go on Yes's Close To The Edge,The Ash's Argus,the latest Purple,Heep,Cat Stevens,Tull,Camel,Ad Infinitum.
You couldn't have 'em all-just one.That's why these LPs flourished in the early 70s in the Uk.

Luminaries such as Elton John,David Byron of Heep and others loaned there talents to TOTP and Hot Hits LPs.Some tracks turned out passably good. many were laughably bad.In the case of Downey and Bell on Funky Junction's Lp the band does a decent job(There is doubt as to whether Lynott actually appears on the recordings.Some say yeah others nay.



..::TRACK-LIST::..

1. Fireball 3:25
2. Hush 3:11
3. Palamatoon 3:26
4. Dan 2:31
5. Strange Kinda Woman 3:33
6. Black Night 3:32
7. Rising Sun 3:30
8. Speed King 5:24
9. Corina 4:30




..::OBSADA::..

Eric Bell - guitar
Phil Lynott - bass guitar
Brian Downey - drums
Benny White - vocals
Dave Lennox - keyboards




https://www.youtube.com/watch?v=ky7YtxiMhp8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI


..::OPIS::..

Zremasterowana, szwedzka edycja kultowego, wydanego w styczniu 1973 roku albumu, na którym muzycy wczesnego składu Thin Lizzy (Phil Lynott, Eric Bell i Brian Downey) z pomocą dwóch innych Irlandczyków (wokalisty i klawiszowca), wykonują klasyczne numery Deep Purple oraz kilka przeróbek. To jest bardzo dobry, solidny album - w epoce wydany dla szybkich pieniędzy nakładem niewielkich wytwórni, a dziś bez wątpienia należący do szerokiego kanonu rocka.

Warto zwrócić uwagę na świetne wersje 'Fireball' i 'Hush', a przede wszystkim na doskonały 'Speed King'! To jest absolutny mus dla fanów Lizzy i starego hard rocka! W środku zamieszczono m.in. reprodukcję okładki niemieckiej edycji wydanej pod nazwą The Rock Machine)!



I think there is a very salient point being missed by some reviewers.This was not intended for release as an album by a new group on a major label.It was aimed at the market which bought Pickwick records Top Of The Pops compilations and MFP's Hot Hits comps.That market was British schoolkids who didn't have the cash to go out and buy all the albums and singles by all their favourite artists,so this type of LP was hugely popular Of course it's cover versions done as closely as possible to the original-that's the point.These weren't bought by fans wanting to hear a ten minute improvised guitar/keyboard duel around the basis of Fireball.They wanted something that sounds as close to Fireball as possible for 50 pence from the local Woolworth's as opposed to shelling out £2.50 for Deep purple's album.If you only have £2.50 pocket money you have a dilemma.I remember spending hours in my local record store with the heavy choice to make -does it go on Yes's Close To The Edge,The Ash's Argus,the latest Purple,Heep,Cat Stevens,Tull,Camel,Ad Infinitum.
You couldn't have 'em all-just one.That's why these LPs flourished in the early 70s in the Uk.

Luminaries such as Elton John,David Byron of Heep and others loaned there talents to TOTP and Hot Hits LPs.Some tracks turned out passably good. many were laughably bad.In the case of Downey and Bell on Funky Junction's Lp the band does a decent job(There is doubt as to whether Lynott actually appears on the recordings.Some say yeah others nay.



..::TRACK-LIST::..

1. Fireball 3:25
2. Hush 3:11
3. Palamatoon 3:26
4. Dan 2:31
5. Strange Kinda Woman 3:33
6. Black Night 3:32
7. Rising Sun 3:30
8. Speed King 5:24
9. Corina 4:30



..::OBSADA::..

Eric Bell - guitar
Phil Lynott - bass guitar
Brian Downey - drums
Benny White - vocals
Dave Lennox - keyboards




https://www.youtube.com/watch?v=ky7YtxiMhp8



SEED 15:00-22:00.
POLECAM!!!

..::INFO::..

Dyskografia jednego z najbardziej popularnych norweskich zespołów hardrockowych. Gluecifer został założony w 1994 roku w Oslo. Album został wydany w maju 1997 roku. Skład zespołu to: Biff Malibu (wokal), Captain Poon (gitary), Raldo Uselss (gitary), Jon Average (bas) i Glueros Bagfire (bębny).

Title: Dyskografia

Artist: Gluecifer

Country: Norwegia

Years: 1997-2004

Genre: Hard Rock

Format / Codec: MP3
Audio bitrate: 128-192 Kbps

...( AlbumList )...

01.Ridin' the Tiger (1997)
02.Soaring With Eagles At Night To Rise With The Pigs In The Morning (1998)
03.Tender is the Savage (2000)
04.Basement Apes (2002)
05.Automatic Thrill (2004)