|
|
|||||||||||||
Ostatnie 10 torrentów
Ostatnie 10 komentarzy
Wygląd torrentów:
Kategoria:
Muzyka
Gatunek:
Hard Rock
Ilość torrentów:
343
Opis
...( Info )...
Artit: Gun Album: Hombres Genre: Hard-Rock Edition: Cooking Vinyl Limited Source: link Duration: 02:05:46 Codec: FLAC 16.24/44.1.48 Bitrate: Lossless|WEB-DL Rip type: tracks ...( TrackList )... 01. All Fired Up [00:03:42] 02. Boys Don't Cry [00:02:54] 03. Take Me Back Home [00:03:11] 04. Fake Life [00:03:35] 05. Falling [00:03:30] 06. You Are What I Need [00:04:39] 07. Never Enough [00:03:11] 08. Don't Hide Your Fears Tonight [00:03:31] 09. Lucky Guy [00:03:15] 10. A Shift in Time [00:04:21] 11. Coming Back to You [00:03:42] 12. Wrong to Be Right [00:03:48] 13. Pride [00:03:34] 14. All Fired Up (Live at the QMU) [00:03:43] 15. Falling (Live at the QMU) [00:03:53] 16. Lucky Guy (Live at the QMU) [00:03:17] 17. Take Me Back Home (Live at the QMU) [00:03:13] 18. You Are What I Need (Live at the QMU) [00:04:42] 19. Whiskey and Prayer [00:02:58] 20. Backstreet Brothers (Live at the Barrowlands) [00:03:23] 21. Something to Believe In (Live at the Barrowlands) [00:04:40] 22. Here's Where I Am (Live at the Barrowlands) [00:03:41] 23. Seems Like I'm Losing You (Live at the Barrowlands) [00:03:29] 24. Don't Say It's Over (Live at the Barrowlands) [00:05:00] 25. Money to Burn (Live at the Barrowlands) [00:05:23] 26. Watching the World Go By (Live at the Barrowlands) [00:05:17] 27. Money (Everybody Loves Her) (Live at the Barrowlands) [00:05:03] 28. Better Days (Live at the Barrowlands) [00:03:37] 29. Steal Your Fire (Live at the Barrowlands) [00:06:41] 30. Taking on the World (Live at the Barrowlands) [00:05:45] 31. Shame on You (Live at the Barrowlands) [00:04:52]
Seedów: 8
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-08-01 23:12:39
Rozmiar: 1.24 GB
Peerów: 3
Dodał: MuzaBOY
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Deep Purple inspirowali się wszyscy — od Queen, Aerosmith i Van Halen po Metallikę, Motörhead i Iron Maiden. Albumy grupy takie jak "In Rock", "Machine Head", "Burn" czy "Fireball" na stałe zapisały się złotymi zgłoskami w kanonie rocka. Mimo upływu lat grupa nie zamierza usuwać się w cień i nie rozstaje się ze sceną ani studiem nagraniowym. Nowa płyta "=1" udowadnia, że muzykom nie brakuje pomysłów i wigoru, a ostatnia zmiana gitarzysty przyniosła odświeżający efekt. Zapytany w 2014 r. w wywiadzie dla magazynu "Rolling Stone" o zarzuty jurorów Rock and Roll Hall of Fame, że Deep Purple jest "zespołem jednego przeboju" wokalista i frontman grupy Ian Gillan odparł, że nie ma pojęcia, czy chodzi o "Hush", "Smoke on the Water", "Child in Time", "Highway Star" czy może "Perfect Strangers". Nie da się lepiej opisać wpływu brytyjskiej grupy rockowej na muzykę na całym świecie. W piątek ukazał się nowy album Deep Purple zatytułowany "=1". Album otwierają dynamiczne akordy utworu "Show Me", którym towarzyszą pokrzykiwania Iana Gillana. Po drugim refrenie możemy usłyszeć niezwykłą klawiszowo-gitarową wymianę między Donem Aireyem a Simonem McBride'em. Na koniec obie solówki łączą się w jedną, arpeggiową całość, co stanowi wspaniałe zwieńczenie kawałka. Następny utwór "A Bit on the Side" opowiada o trudach odnalezienia się w nowym środowisku przez kobietę imieniem Charlene. Uwagę zwracają zwłaszcza rytmiczna kompozycja oraz gitarowa solówka, które może sprawiać wrażenie chaotycznej, ale jest bardzo dobrze przemyślana. Agresywny zaśpiew Iana Gillana w kawałku "Sharp Shooter" może przypominać klasyczne kompozycje zespołu. Interesujące rozszerzenie brzmienia stanowią także syntetyzatory. "Portable Door" to pierwszy singiel z płyty "=1", który światło dzienne ujrzał 30 kwietnia. Już sam otwierający riff natychmiast przywodzi na myśl "Pictures of Home" ze słynnej płyty "Machine Head". Chwytliwe klawiszowe slide'y Dona Aireya tylko dopełniają tego wrażenia. W utworze "Old-Fangled Thing" wokalista porusza kwestię procesu twórczego i współpracy z innymi muzykami. "Jesteś tak spokojny, a ja jestem żywym wrakiem/ Melodia jest gorąca, a przesłanie tak słodkie" — melorecytuje Ian Gillan, by na koniec utworu popisać się wysokim zaśpiewem, nawiązującym do swoich wokalnych dokonań z solowej płyty "Mr. Universe". "If I Were You" to wolniejszy kawałek o niemal balladowym charakterze, opowiadający o trudach przebaczenia. Uwagę zwraca nietypowy i relatywnie odświeżający break z nałożonymi na siebie ścieżkami wokalnymi. W drugim singlu z albumu, czyli utworze "Pictures of You", słychać natomiast ponownie klasyczne rockowe patenty Deep Purple. Melodyjny refren może się podobać, a cały kawałek zamyka nietypowa klawiszowa coda z dodatkowymi instrumentami smyczkowymi. Kompozycja "I'm Saying Nothin'" rozpoczyna się od zdecydowanego okrzyku Iana Gillana. Wokalista na tym jednak się nie zatrzymuje i utrzymuje agresywny ton. Utwór buduje mocny gitarowy riff i podejście do solówki prawie żywcem wyjęte z "Crosstown Traffic" Jimmy'ego Hendrixa. W kawałku "Lazy Sod", czyli trzecim i ostatnim singlu z krążka "=1", słychać wyraźne nawiązania do "Strange Kind of Woman" i dziedzictwa płyty "In Rock". Utwór stanowi pewnego rodzaju autobiograficzną refleksję Iana Gillana nad własną twórczością. Wokalista z nutą ironii opisuje w nim siebie jako "leniwego głupka". Określenia tego miała w żartobliwym tonie użyć niegdyś menedżerka muzyka, wskazując, że jest autorem tylko nieco ponad 500 kompozycji, a przecież amerykańska piosenkarka Dolly Parton ma na swoim koncie 5 tys. utworów. W "Now You're Talkin'" na ogromne uznanie zasługuje popis wokalny Iana Gillana w pierwszej zwrotce, który budzi skojarzenia ze śpiewem nieżyjącego Bona Scotta z AC/DC czy Bruce'a Dickinsona z Iron Maiden. Z kolei Don Airey wraca w tym utworze do korzeni: słychać wyraźne nawiązania do nagranej przez klawiszowca z zespołem Rainbow w 1979 r. płyty "Down to Earth" i chociażby utworu "Eyes of the World". W kawałku usłyszeć można także nietypowe przejścia na syntetyzatorach. Wszystko to składa się na najlepszą kompozycję na płycie. Piosenka "No Money to Burn" opowiada o przyjemnościach życia doczesnego. Krótkie i treściwe wersy połączone z licznymi arpeggiami w solówce stanowią interesującą przygrywkę przed dwoma finałowymi kawałkami. "I'll Catch You" to ballada o poszukiwaniu bliskości z rozdzierającą serce gitarową solówką Simona McBride'a, mogącą budzić skojarzenia z najlepszymi kompozycjami Alvina Lee. "Matka Natura wciąż ma skarpetki na stopach/ Ojciec Czas się spóźni/ Statki mijają się po cichu w nocy/ A nasza miłość będzie musiała poczekać" — śpiewa wzruszonym tonem Ian Gillan. Ostatnia piosenka "Bleeding Obvious" to hardrockowa refleksja nad uniwersalnością życiowych prawd i doświadczeń. Utwór buduje ostry gitarowy riff, ale nieco niezrozumiałe wydają się niektóre rozwiązania instrumentalne jak choćby dzwonki po pierwszej zwrotce czy odstający od reszty piosenki i budzący niepokój instrumentalny break. Ian Gillan podkreśla w utworze, że w dzisiejszym świecie pewne oczywistości są często ignorowane lub pomijane i dodaje, że choć każdy może mieć inne perspektywy i doświadczenia, to w praktyce dąży do podobnych celów i dochodzi do podobnych wniosków ("To cholernie oczywiste/ Kiedy próbujesz powiedzieć coś, co jest/ Takie samo, jak u wszystkich innych/ W zupełnie odmienny sposób"). Wokalista wskazuje także, że wszelkie ludzkie przeżycia i doświadczenia "składają się na jedną całość" (ang. "it all adds up to one"), co stanowi wyjaśnienie nazwy albumu. Nowy album Deep Purple obfituje w charakterystyczne patenty zespołu. Dobrze obrazuje to dobór singli — dział promocji postawił na trzy utwory najmniej odbiegające brzmieniem od klasycznego stylu grupy. Choć w głosie Iana Gillana słychać upływ czasu, jego śpiew jest stanowczy i przekonujący, a miejscami — godny podziwu. Widać także, że muzykom nie brakuje wigoru, a zmiana gitarzysty przyniosła odświeżający efekt. Album "=1" z pewnością nie jest płytą pokroju "In Rock", "Machine Head", "Burn" czy "Fireball". Teksty na płycie są także zdecydowanie mniej ambitne niż na albumach w ostatnich latach (jak choćby na płytach "Rapture of the Deep" czy "Now What?!"). Nie przeszkadza to jednak ani trochę w odbiorze muzyki. Na krążku znaleźć można znakomite muzyczne pomysły i melodie, które z łatwością zapadają w pamięć. Jak zwykle w przypadku Deep Purple, mocne gitarowe riffy oraz klawiszowe popisy stanowią niepodrabialny znak firmowy zespołu. Choć tytuł albumu stanowi filozoficzne przesłanie, można utożsamiać go także z pozycją zespołu scenie światowej muzyki rockowej. Członkom legendarnej grupy nie przeszkadzają ani ostatnia wymiana gitarzysty, ani zaawansowany wiek. Krążek "=1" pokazuje, że Deep Purple jak było, tak jest numerem jeden. I nic nie wskazuje na to, żeby w najbliższym czasie miało się to zmienić. Jan Manicki Po raz pierwszy od czasu "Infinite" przesłuchałem w całości cały nowy album Deep Purple. Dałem mu szansę wyłącznie ze względu na nieznaczne odmłodzenie składu. Płyta "=1" (tytuł i okładka znów wyglądają jak sabotaż - patrz "Bananas", "Now What!" czy "Whoosh!") to debiut nowego gitarzysty, zaledwie 45-letniego Simona McBride'a. Jak na muzyka dzisiejszego Deep Purple jest to rzeczywiście młodzieniec - reszta składu zbliża się do osiemdziesiątki - ale dla rockmanów to już ten wiek, kiedy z reguły najlepsze dokonania mają za sobą. McBride nie ma zresztą żadnych znaczących osiągnieć na koncie, ale współpracował z Donem Aireyem, więc dostał fuchę. Jako następca Steve'a Morse'a, który ze swoim stylem do Deep Purple nigdy specjalnie nie pasował, McBride wypada nienajgorzej. Jego riffy mają odrobinę więcej polotu i trochę bliżej im do klasycznego hard rocka. Jednak solówki wciąż brzmią bardzo technicznie i powtarzają ograne klisze, a brakuje w nich wyobraźni, emocji i feelingu. Ogólnie jednak nowy gitarzysta nieźle się tu odnajduje, a nowy skład, Mark IX, już w tym momencie wydaje się lepiej zgrany, niż obecna koalicja rządząca głosująca nad prawami kobiet. Jednak dzisiejszy Deep Purple nawet bez topornych riffów Steve'a Morse'a to wciąż Deep Purple tylko bez jednego ze swoich licznych współczesnych problemów. W zespole wciąż jest przecież Ian Gillan, któremu lat nie ubywa. Szczególnie w tych wolniejszych, bardziej stonowanych momentach - gdy nie może się ukryć za ścianą dźwięku - słychać, jak bardzo już niedomaga. Ballada "I'll Catch You" jest tu najlepszym, choć raczej najsmutniejszym przykładem. A z kolei w tych żywszych momentach czasem wyraźnie słychać próby ratowania się studyjnymi sztuczkami. Najbardziej kuriozalny jest jednak wrzask w "Now You're Talkin'". Raz, że fatalnie to wyszło, dwa - sam fakt, że po taki rodzaj ekspresji sięgnął osiemdziesięciolatek budzi moje zażenowanie. Problemem zespołu wciąż pozostaje też Airey, który po ponad dwudziestu latach wciąż nie ma pomysłu, jak sensownie zastąpić Jona Lorda. Czasem przywołuje tu kojarzone z nim brzmienie organów, jednak głownie używa ich do robienia tła czy dopełniania gitarowych riffów. Solówki najczęściej gra na syntezatorze, który brzmi tu jak tania zabawka z ubiegłego wieku. Nic dobrego nie mogę powiedzieć też o sekcji rytmicznej Glover / Paice, bo obaj starają się grać w sposób jak najmniej inwazyjny, chowając się za pozostałymi muzykami. No i jeszcze ten nieszczęsny Bob Ezrin, którego zespół uparcie zatrudnia jako producenta od czasu "Now What?!", a który wciąż nie ma pojęcia, jak porządnie wyprodukować zespół hardrockowy. Płaskie to takie i suche. W dodatku czego by nie mówić o albumach z Morse'em, to przynajmniej zdarzały się tam jakieś próby urozmaicenia stylu, a "=1" to już wyłącznie bezpieczne, konformistyczne granie hardrockowe, jakiego od zespołu oczekują fani. Single zapowiadały nawet powrót do stylistyki z czasów pierwszego Mark II - "Portable Door" to prawie "Pictures of Home", a "Lazy Sod" przypomina "Black Night" połączony ze "Strange Kind of Woman" - jednak całości bliżej do płyt z ostatnich czterdziestu lat. Próby urozmaicenia to rock'n'rollowa wstawka w "Now You're Talkin'" i orientalizmy w "Bleeding Obvious" - zgodnie z tytułem ostatniego, oczywista oczywistość. Pod względem kompozycji i aranżacji jest to naprawdę leniwy album. Nie zdziwiłbym się, gdyby te kawałki okazały się odrzutami z wcześniejszych wydawnictw. Odmłodzenie składu w niczym tu nie pomogło. Deep Purple na "=1" nie ma kompletnie nic do zaoferowania. Przykro się słucha, jak muzycy ugrzęźli w tym dawno wyeksploatowanym stylu, do którego grania potrzeba młodzieńczej energii oraz umiejętności tworzenia bardziej wyrazistych utworów. Oba te atuty Gillan, Glover i Paice stracili przed dziesięcioleciami, a co do Aireya i McBride'a - nie jest pewne, czy kiedykolwiek je mieli. Brzmi to wszystko jak niezamierzona autoparodia, w dodatku kiepska, bo zupełnie nieśmieszna. Paweł Pałasz ..::TRACK-LIST::.. 1. Show Me 2. A Bit On The Side 3. Sharp Shooter 4. Portable Door 5. Old-Fangled Thing 6. If I Were You 7. Pictures Of You 8. I’m Saying Nothin’ 9. Lazy Sod 10. Now You’re Talkin’ 11. No Money To Burn 12. I’ll Catch You 13. Bleeding Obvious https://www.youtube.com/watch?v=G8w638t_MtU SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-20 12:07:50
Rozmiar: 119.91 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Deep Purple inspirowali się wszyscy — od Queen, Aerosmith i Van Halen po Metallikę, Motörhead i Iron Maiden. Albumy grupy takie jak "In Rock", "Machine Head", "Burn" czy "Fireball" na stałe zapisały się złotymi zgłoskami w kanonie rocka. Mimo upływu lat grupa nie zamierza usuwać się w cień i nie rozstaje się ze sceną ani studiem nagraniowym. Nowa płyta "=1" udowadnia, że muzykom nie brakuje pomysłów i wigoru, a ostatnia zmiana gitarzysty przyniosła odświeżający efekt. Zapytany w 2014 r. w wywiadzie dla magazynu "Rolling Stone" o zarzuty jurorów Rock and Roll Hall of Fame, że Deep Purple jest "zespołem jednego przeboju" wokalista i frontman grupy Ian Gillan odparł, że nie ma pojęcia, czy chodzi o "Hush", "Smoke on the Water", "Child in Time", "Highway Star" czy może "Perfect Strangers". Nie da się lepiej opisać wpływu brytyjskiej grupy rockowej na muzykę na całym świecie. W piątek ukazał się nowy album Deep Purple zatytułowany "=1". Album otwierają dynamiczne akordy utworu "Show Me", którym towarzyszą pokrzykiwania Iana Gillana. Po drugim refrenie możemy usłyszeć niezwykłą klawiszowo-gitarową wymianę między Donem Aireyem a Simonem McBride'em. Na koniec obie solówki łączą się w jedną, arpeggiową całość, co stanowi wspaniałe zwieńczenie kawałka. Następny utwór "A Bit on the Side" opowiada o trudach odnalezienia się w nowym środowisku przez kobietę imieniem Charlene. Uwagę zwracają zwłaszcza rytmiczna kompozycja oraz gitarowa solówka, które może sprawiać wrażenie chaotycznej, ale jest bardzo dobrze przemyślana. Agresywny zaśpiew Iana Gillana w kawałku "Sharp Shooter" może przypominać klasyczne kompozycje zespołu. Interesujące rozszerzenie brzmienia stanowią także syntetyzatory. "Portable Door" to pierwszy singiel z płyty "=1", który światło dzienne ujrzał 30 kwietnia. Już sam otwierający riff natychmiast przywodzi na myśl "Pictures of Home" ze słynnej płyty "Machine Head". Chwytliwe klawiszowe slide'y Dona Aireya tylko dopełniają tego wrażenia. W utworze "Old-Fangled Thing" wokalista porusza kwestię procesu twórczego i współpracy z innymi muzykami. "Jesteś tak spokojny, a ja jestem żywym wrakiem/ Melodia jest gorąca, a przesłanie tak słodkie" — melorecytuje Ian Gillan, by na koniec utworu popisać się wysokim zaśpiewem, nawiązującym do swoich wokalnych dokonań z solowej płyty "Mr. Universe". "If I Were You" to wolniejszy kawałek o niemal balladowym charakterze, opowiadający o trudach przebaczenia. Uwagę zwraca nietypowy i relatywnie odświeżający break z nałożonymi na siebie ścieżkami wokalnymi. W drugim singlu z albumu, czyli utworze "Pictures of You", słychać natomiast ponownie klasyczne rockowe patenty Deep Purple. Melodyjny refren może się podobać, a cały kawałek zamyka nietypowa klawiszowa coda z dodatkowymi instrumentami smyczkowymi. Kompozycja "I'm Saying Nothin'" rozpoczyna się od zdecydowanego okrzyku Iana Gillana. Wokalista na tym jednak się nie zatrzymuje i utrzymuje agresywny ton. Utwór buduje mocny gitarowy riff i podejście do solówki prawie żywcem wyjęte z "Crosstown Traffic" Jimmy'ego Hendrixa. W kawałku "Lazy Sod", czyli trzecim i ostatnim singlu z krążka "=1", słychać wyraźne nawiązania do "Strange Kind of Woman" i dziedzictwa płyty "In Rock". Utwór stanowi pewnego rodzaju autobiograficzną refleksję Iana Gillana nad własną twórczością. Wokalista z nutą ironii opisuje w nim siebie jako "leniwego głupka". Określenia tego miała w żartobliwym tonie użyć niegdyś menedżerka muzyka, wskazując, że jest autorem tylko nieco ponad 500 kompozycji, a przecież amerykańska piosenkarka Dolly Parton ma na swoim koncie 5 tys. utworów. W "Now You're Talkin'" na ogromne uznanie zasługuje popis wokalny Iana Gillana w pierwszej zwrotce, który budzi skojarzenia ze śpiewem nieżyjącego Bona Scotta z AC/DC czy Bruce'a Dickinsona z Iron Maiden. Z kolei Don Airey wraca w tym utworze do korzeni: słychać wyraźne nawiązania do nagranej przez klawiszowca z zespołem Rainbow w 1979 r. płyty "Down to Earth" i chociażby utworu "Eyes of the World". W kawałku usłyszeć można także nietypowe przejścia na syntetyzatorach. Wszystko to składa się na najlepszą kompozycję na płycie. Piosenka "No Money to Burn" opowiada o przyjemnościach życia doczesnego. Krótkie i treściwe wersy połączone z licznymi arpeggiami w solówce stanowią interesującą przygrywkę przed dwoma finałowymi kawałkami. "I'll Catch You" to ballada o poszukiwaniu bliskości z rozdzierającą serce gitarową solówką Simona McBride'a, mogącą budzić skojarzenia z najlepszymi kompozycjami Alvina Lee. "Matka Natura wciąż ma skarpetki na stopach/ Ojciec Czas się spóźni/ Statki mijają się po cichu w nocy/ A nasza miłość będzie musiała poczekać" — śpiewa wzruszonym tonem Ian Gillan. Ostatnia piosenka "Bleeding Obvious" to hardrockowa refleksja nad uniwersalnością życiowych prawd i doświadczeń. Utwór buduje ostry gitarowy riff, ale nieco niezrozumiałe wydają się niektóre rozwiązania instrumentalne jak choćby dzwonki po pierwszej zwrotce czy odstający od reszty piosenki i budzący niepokój instrumentalny break. Ian Gillan podkreśla w utworze, że w dzisiejszym świecie pewne oczywistości są często ignorowane lub pomijane i dodaje, że choć każdy może mieć inne perspektywy i doświadczenia, to w praktyce dąży do podobnych celów i dochodzi do podobnych wniosków ("To cholernie oczywiste/ Kiedy próbujesz powiedzieć coś, co jest/ Takie samo, jak u wszystkich innych/ W zupełnie odmienny sposób"). Wokalista wskazuje także, że wszelkie ludzkie przeżycia i doświadczenia "składają się na jedną całość" (ang. "it all adds up to one"), co stanowi wyjaśnienie nazwy albumu. Nowy album Deep Purple obfituje w charakterystyczne patenty zespołu. Dobrze obrazuje to dobór singli — dział promocji postawił na trzy utwory najmniej odbiegające brzmieniem od klasycznego stylu grupy. Choć w głosie Iana Gillana słychać upływ czasu, jego śpiew jest stanowczy i przekonujący, a miejscami — godny podziwu. Widać także, że muzykom nie brakuje wigoru, a zmiana gitarzysty przyniosła odświeżający efekt. Album "=1" z pewnością nie jest płytą pokroju "In Rock", "Machine Head", "Burn" czy "Fireball". Teksty na płycie są także zdecydowanie mniej ambitne niż na albumach w ostatnich latach (jak choćby na płytach "Rapture of the Deep" czy "Now What?!"). Nie przeszkadza to jednak ani trochę w odbiorze muzyki. Na krążku znaleźć można znakomite muzyczne pomysły i melodie, które z łatwością zapadają w pamięć. Jak zwykle w przypadku Deep Purple, mocne gitarowe riffy oraz klawiszowe popisy stanowią niepodrabialny znak firmowy zespołu. Choć tytuł albumu stanowi filozoficzne przesłanie, można utożsamiać go także z pozycją zespołu scenie światowej muzyki rockowej. Członkom legendarnej grupy nie przeszkadzają ani ostatnia wymiana gitarzysty, ani zaawansowany wiek. Krążek "=1" pokazuje, że Deep Purple jak było, tak jest numerem jeden. I nic nie wskazuje na to, żeby w najbliższym czasie miało się to zmienić. Jan Manicki Po raz pierwszy od czasu "Infinite" przesłuchałem w całości cały nowy album Deep Purple. Dałem mu szansę wyłącznie ze względu na nieznaczne odmłodzenie składu. Płyta "=1" (tytuł i okładka znów wyglądają jak sabotaż - patrz "Bananas", "Now What!" czy "Whoosh!") to debiut nowego gitarzysty, zaledwie 45-letniego Simona McBride'a. Jak na muzyka dzisiejszego Deep Purple jest to rzeczywiście młodzieniec - reszta składu zbliża się do osiemdziesiątki - ale dla rockmanów to już ten wiek, kiedy z reguły najlepsze dokonania mają za sobą. McBride nie ma zresztą żadnych znaczących osiągnieć na koncie, ale współpracował z Donem Aireyem, więc dostał fuchę. Jako następca Steve'a Morse'a, który ze swoim stylem do Deep Purple nigdy specjalnie nie pasował, McBride wypada nienajgorzej. Jego riffy mają odrobinę więcej polotu i trochę bliżej im do klasycznego hard rocka. Jednak solówki wciąż brzmią bardzo technicznie i powtarzają ograne klisze, a brakuje w nich wyobraźni, emocji i feelingu. Ogólnie jednak nowy gitarzysta nieźle się tu odnajduje, a nowy skład, Mark IX, już w tym momencie wydaje się lepiej zgrany, niż obecna koalicja rządząca głosująca nad prawami kobiet. Jednak dzisiejszy Deep Purple nawet bez topornych riffów Steve'a Morse'a to wciąż Deep Purple tylko bez jednego ze swoich licznych współczesnych problemów. W zespole wciąż jest przecież Ian Gillan, któremu lat nie ubywa. Szczególnie w tych wolniejszych, bardziej stonowanych momentach - gdy nie może się ukryć za ścianą dźwięku - słychać, jak bardzo już niedomaga. Ballada "I'll Catch You" jest tu najlepszym, choć raczej najsmutniejszym przykładem. A z kolei w tych żywszych momentach czasem wyraźnie słychać próby ratowania się studyjnymi sztuczkami. Najbardziej kuriozalny jest jednak wrzask w "Now You're Talkin'". Raz, że fatalnie to wyszło, dwa - sam fakt, że po taki rodzaj ekspresji sięgnął osiemdziesięciolatek budzi moje zażenowanie. Problemem zespołu wciąż pozostaje też Airey, który po ponad dwudziestu latach wciąż nie ma pomysłu, jak sensownie zastąpić Jona Lorda. Czasem przywołuje tu kojarzone z nim brzmienie organów, jednak głownie używa ich do robienia tła czy dopełniania gitarowych riffów. Solówki najczęściej gra na syntezatorze, który brzmi tu jak tania zabawka z ubiegłego wieku. Nic dobrego nie mogę powiedzieć też o sekcji rytmicznej Glover / Paice, bo obaj starają się grać w sposób jak najmniej inwazyjny, chowając się za pozostałymi muzykami. No i jeszcze ten nieszczęsny Bob Ezrin, którego zespół uparcie zatrudnia jako producenta od czasu "Now What?!", a który wciąż nie ma pojęcia, jak porządnie wyprodukować zespół hardrockowy. Płaskie to takie i suche. W dodatku czego by nie mówić o albumach z Morse'em, to przynajmniej zdarzały się tam jakieś próby urozmaicenia stylu, a "=1" to już wyłącznie bezpieczne, konformistyczne granie hardrockowe, jakiego od zespołu oczekują fani. Single zapowiadały nawet powrót do stylistyki z czasów pierwszego Mark II - "Portable Door" to prawie "Pictures of Home", a "Lazy Sod" przypomina "Black Night" połączony ze "Strange Kind of Woman" - jednak całości bliżej do płyt z ostatnich czterdziestu lat. Próby urozmaicenia to rock'n'rollowa wstawka w "Now You're Talkin'" i orientalizmy w "Bleeding Obvious" - zgodnie z tytułem ostatniego, oczywista oczywistość. Pod względem kompozycji i aranżacji jest to naprawdę leniwy album. Nie zdziwiłbym się, gdyby te kawałki okazały się odrzutami z wcześniejszych wydawnictw. Odmłodzenie składu w niczym tu nie pomogło. Deep Purple na "=1" nie ma kompletnie nic do zaoferowania. Przykro się słucha, jak muzycy ugrzęźli w tym dawno wyeksploatowanym stylu, do którego grania potrzeba młodzieńczej energii oraz umiejętności tworzenia bardziej wyrazistych utworów. Oba te atuty Gillan, Glover i Paice stracili przed dziesięcioleciami, a co do Aireya i McBride'a - nie jest pewne, czy kiedykolwiek je mieli. Brzmi to wszystko jak niezamierzona autoparodia, w dodatku kiepska, bo zupełnie nieśmieszna. Paweł Pałasz ..::TRACK-LIST::.. 1. Show Me 2. A Bit On The Side 3. Sharp Shooter 4. Portable Door 5. Old-Fangled Thing 6. If I Were You 7. Pictures Of You 8. I’m Saying Nothin’ 9. Lazy Sod 10. Now You’re Talkin’ 11. No Money To Burn 12. I’ll Catch You 13. Bleeding Obvious https://www.youtube.com/watch?v=G8w638t_MtU SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-20 12:03:31
Rozmiar: 402.13 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...( Info )...
Artist: Black N' White Sun Title: Bad Choices Year: 2024 Genre: Hard-rock Country: Brazil Duration: 00:58:53 Format/Codec: MP3 Audio bitrate: 320 Kbps ...( TrackList )... 01. Break Away 04:20 02. Bad Choices 05:44 03. Before Dawn 04:29 04. The Meaning Of Life 05:52 05. A Song For You 06:10 06. About Trees 04:15 07. You Light My Way 05:22 08. The Blindness Of My Soul 05:22 09. Tears And Pride 05:01 10. Eternal 06:02 11. Ballad Of A Soldier 06:12
Seedów: 14
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-18 20:49:56
Rozmiar: 136.05 MB
Peerów: 3
Dodał: Uploader
Opis
...( Info )...
Artist: Mr. Big Title: Ten [Deluxe Edition] Year: 2024 Genre: Hard-Rock Country: USA Duration: 00:46:16 Format/Codec: MP3 Audio bitrate: 320 kbps ...( TrackList )... 01 - Good Luck Trying [00:04:05] 02 - I Am You [00:04:31] 03 - Right Outta Here [00:04:38] 04 - Sunday Morning Kinda Girl [00:04:16] 05 - Who We Are [00:03:52] 06 - As Good As It Gets [00:04:11] 07 - What Were You Thinking [00:03:18] 08 - Courageous [00:04:34] 09 - Up On You [00:04:34] 10 - The Frame [00:03:56] 11 - 8 Days On The Road (Bonus Track) [00:04:16]
Seedów: 14
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-16 17:17:29
Rozmiar: 106.89 MB
Peerów: 4
Dodał: Uploader
Opis
...( Info )...
Artist: Richie Scarlet Title: Discography Year: 1997-2016 Genre: Hard Rock Country: USA Duration: 05h:02m:22s Format/Codec: MP3 Audio bitrate: 192-320 kbps ...( TrackList )... 1997 - Wise Guy From New York 01 - Rebel Boy 02 - Eastbound Train 03 - Too Much Heroin 04 - Wounded Heart 05 - Sly Little Bitch 06 - I Can't Wait Much Longer 07 - Angry Young Man 08 - Passion Pauline 09 - El Figaro 10 - Morning Dew 11 - Madam X 1999 - Out Of My Past 01 - Masculine Intuition 02 - Heart Full Of Soul 03 - It's My Life 04 - Kicks 05 - Psychotic Reaction 06 - I Can See For Miles 07 - I Had Too Much To Dream (Last Night) 08 - Dark White 09 - Shapes Of Things 10 - Talk Talk 11 - My Little Red Book 12 - Dirty Water 13 - Get Me To The World On Time 2000 - Insanity Of Life 01. Johnny's In Love 02. Fly High Michelle 03. Who's To Blame 04. Tin Soldiers 05. American Youth 06. Lake Gleneida 07. Ghost of Brian Jones 08. Too Good To Be Bad 09. Moonage Daydream 10. Too Far Gone 2006 - Revelation Supreme 01 - Baby It's You 02 - Future's Past 03 - March Of The Crimson Ones 04 - Revelation Supreme 05 - Darker Side Of Town 06 - International Heroes 07 - Theme For A Dream 08 - Race With The Devil 09 - Wild Cat 10 - Losing Hold 2010 - Fever 01 - Cheryl's In A Dream 02 - Lonely Are The Rich 03 - Standing In The Rain 04 - Violet 05 - The Faith Healer 06 - I'm No Good 07 - Radio Dreams 08 - Him, Me and Her 09 - White Night 2012 - I Plead The Fifth 01. Lips Like Morphine 02. Burning Through Life 03. Love Will Find A Way 04. I Dont Wanna Die 05. Lost In My World 06. Without Your Love 07. Indian Souls (1876) 08. King Heroin 09. Carousel 2016 - Essentials Volume 1 01. I'm No Good 02. Wild Cat 03. The Ghost Of Brian Jones 04. Tin Soldiers 05. Eyes Of An Angel 06. Rebel Boy 07. She'll Lie 08. Eastbound Train 09. Without Your Love 10. Johnny's In Love 11. I Don't Want To Die
Seedów: 50
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-13 12:08:23
Rozmiar: 584.72 MB
Peerów: 29
Dodał: Uploader
Opis
...( Info )...
Artist: Mystery Album: Mind Pollution Genre: Hard-Rock Publishing: 2024 Metalapolis Records Source: link Duration: 00:43:16 Codec: FLAC Bitrate: Lossless|WEB-DL Rip type: tracks ...( TrackList )... 01. Writing on the Wall [00:05:17] 02. Dead by Sunday [00:03:14] 03. Mad Man [00:04:45] 04. Fantasy [00:04:50] 05. Take You Down [00:03:24] 06. Imprisoning Me [00:04:42] 07. Alive Today [00:04:10] 08. Highroller [00:04:02] 09. You Can't Stop Rock'n'Roll [00:04:33] 10. No Secrets [00:04:14]
Seedów: 10
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-11 07:57:44
Rozmiar: 324.57 MB
Peerów: 2
Dodał: Uploader
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Niewydany wcześniej drugi album brytyjskiej grupy, grającej klasycznego ciężkiego rocka z progresywnymi wtrętami - trochę w stylu Bang, Leaf Hound czy Samuel Prody. Zmiksowany przez zespół z oryginalnych taśm-matek znalezionych w archiwach Morgan Blue Town. Dodatkowo siedem utworów. ..::TRACK-LIST::.. 1. Hound 4:05 2. Join The Queue 3:41 3. Big Black Creeper 2:14 4. Work Out A Plan 5:08 5. Man Overboard 3:41 6. Better Run 3:02 7. Natalie 3:45 8. Hope 4:36 9. Sunday Best 2:49 10. Done My Crying Now 2:53 11. Just Like A Train 4:25 12. Westward Blues #2 4:44 Bonus Tracks: 13. Can You Hear Me Calling 3:46 14. Blue Dog Blues 5:22 15. Down And Out 3:20 16. Gotta Lotta Nerve 4:07 17. Riverboat Man 3:26 18. I'm Leaving 5:16 19. Hound (Live) 4:17 Sticker: Recently discovered & unreleased master tapes of this unique 70's rock band. With Paul Gardner (Dry Ice) & Alan Warner (The Foundations). This album is dedicated to Derek Jervis & Mick Worth, original drummer and bass player. Sorely missed. ..::OBSADA::.. Drums - Nicholas 'Foxy' Fox Guitar - Alan Warner Guitar, Vocals - Paul Gardner https://www.youtube.com/watch?v=QGM-tvHFSbo SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-08 10:29:18
Rozmiar: 175.66 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Niewydany wcześniej drugi album brytyjskiej grupy, grającej klasycznego ciężkiego rocka z progresywnymi wtrętami - trochę w stylu Bang, Leaf Hound czy Samuel Prody. Zmiksowany przez zespół z oryginalnych taśm-matek znalezionych w archiwach Morgan Blue Town. Dodatkowo siedem utworów. ..::TRACK-LIST::.. 1. Hound 4:05 2. Join The Queue 3:41 3. Big Black Creeper 2:14 4. Work Out A Plan 5:08 5. Man Overboard 3:41 6. Better Run 3:02 7. Natalie 3:45 8. Hope 4:36 9. Sunday Best 2:49 10. Done My Crying Now 2:53 11. Just Like A Train 4:25 12. Westward Blues #2 4:44 Bonus Tracks: 13. Can You Hear Me Calling 3:46 14. Blue Dog Blues 5:22 15. Down And Out 3:20 16. Gotta Lotta Nerve 4:07 17. Riverboat Man 3:26 18. I'm Leaving 5:16 19. Hound (Live) 4:17 Sticker: Recently discovered & unreleased master tapes of this unique 70's rock band. With Paul Gardner (Dry Ice) & Alan Warner (The Foundations). This album is dedicated to Derek Jervis & Mick Worth, original drummer and bass player. Sorely missed. ..::OBSADA::.. Drums - Nicholas 'Foxy' Fox Guitar - Alan Warner Guitar, Vocals - Paul Gardner https://www.youtube.com/watch?v=QGM-tvHFSbo SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-08 10:25:07
Rozmiar: 501.52 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
..::INFO::..
Mago de Oz został założony w połowie 1988 roku w Madrycie. Grupa jest hiszpańskim przedstawicielem power/folk metalu. Płyta została nagrana w składzie: Jose Andrea (wokal, klawisze), Txus di Fellatio (bębny), Mohamed (skrzypce), Tony Corral (saksofon), Carlitos (gitara rytmiczna), Chema (gitara) i Salva (bas). Zespół wydał piętnaście płyt studyjnych, pięć albumów koncertowych, dwie EPki, trzy demówki i osiem albumów kompilacyjnych. Wstawka zawiera dziesiąty album zespołu. Title: Gaia III: Atlantia Artist: Mago De Oz Country: Hiszpania Year: 2010 Genre: Folk-Metal, Hard Rock Format / Codec: MP3 Audio bitrate: 192 Kbps ..::TRACK-LIST::.. El Latido de Gaia (Intro) - The Heartbeat of Gaia Dies Irae - Day of Wrath (In Latin) Fur Immer - Forever Vodka'n'Roll El Principe de la Dulce Pena (Parte IV) - The prince of sweet sorrow (Part IV) Mi Hogar Eres Tu - You're My Home Fuerza y Honor: El Dorado (Instrumental) - Strength and honor: el dorado (Instrumental) El Violin del Diablo - The Devil's Violin Siempre (Adios Dulcinea - Parte II) - Always (Goodbye Dulcinea part II) Mis Demonios (Atrevete a Vivir) - My demons (dare to live) Que el Viento Sople a tu Favor - Good Riddance Suenos Dormidos - Sleeping Dreams Aun Amanece Gratis - It still dawns for free La Soga del Muerto (Ayahuasca) - The rope of the dead man (Ayahuasca) La Ira de Gaia - The Wrath Of Gaia Atlantia
Seedów: 12
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-03 14:48:40
Rozmiar: 49.82 MB
Peerów: 3
Dodał: Uploader
Opis
Artist: Def Leppard
Album: Rock Of Ages_The Definitive Collection Year: (2005) Genre: Rock Format: [FLAC] CD 1 01. Pour Some Sugar On Me (Historia Video Edit) 02. Photograph 03. Love Bites 04. Let's Get Rocked 05. Two Steps Behind (Acoustic Version) 06. Animal 07. Heaven Is 08. Foolin' 09. Rocket (Visualize Video Edit) 10. When Love & Hate Collide 11. Armageddon It 12. Have You Ever Needed Someone So Bad 13. Rock Of Ages 14. Hysteria 15. Miss You In A Heartbeat 16. Bringin' On The Heartbreak 17. Switch 625 CD 2 01. Rock Rock ('Till You Drop) 02. Let It Go 03. High 'N' Dry (Saturday Night) 04. Too Late For Love 05. No Matter What 06. Promises 07. Mirror, Mirror (Look Into My Eyes) 08. Women 09. Another Hit And Run 10. Slang 11. Stand Up (Kick Love Into Motion) 12. Rock Brigade 13. Now 14. Paper Sun 15. Work It Out 16. Die Hard The Hunter 17. Wasted 18. Billy's Got A Gun
Seedów: 540
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-07-03 13:08:06
Rozmiar: 1.13 GB
Peerów: 47
Dodał: Uploader
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Świetny, wyprodukowany przez Rodgera Baina (Black Sabbath, Budgie, Judas Priest, Indian Summer) klasyczny debiut brytyjskiego hardrockowego zespołu, przypominający dokonania Agnes Strange, Incredible Hog, Strife i środkowych Budgie. To jest rasowe granie z ciężką gitarą i mnóstwem ożywczych gitarowych partii. Pod względem dźwięku ta edycja bije na głowę stary (niestety mocno skompresowany i szeleszczący) CD Majestic. Kompakt został uzupełniony o dwa bonusy z singli oraz dwie inne wersje z amerykańskiego LP. ..::TRACK-LIST::.. 1. Wait Till Saturday 2. Back Off Evil 3. Sunshine Day 4. If You Believe In Me 5. Too Much Wine 6. Call Me Up For Love 7. Marcella 8. High Life Bonus Tracks: 9. Hire Car 10. I'm Gonna Get Me A Gun 11. Wait Until Saturday 12. Too Much Wine ..::OBSADA::.. Bass - Terry Horbury Drums - John Lee Guitar, Keyboards - Johnny Fraser-Binnie Producer - Roger Bain Vocals - Kenny Stewart https://www.youtube.com/watch?v=tjuMXLJsNK8 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 18
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-26 17:44:04
Rozmiar: 126.96 MB
Peerów: 14
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Świetny, wyprodukowany przez Rodgera Baina (Black Sabbath, Budgie, Judas Priest, Indian Summer) klasyczny debiut brytyjskiego hardrockowego zespołu, przypominający dokonania Agnes Strange, Incredible Hog, Strife i środkowych Budgie. To jest rasowe granie z ciężką gitarą i mnóstwem ożywczych gitarowych partii. Pod względem dźwięku ta edycja bije na głowę stary (niestety mocno skompresowany i szeleszczący) CD Majestic. Kompakt został uzupełniony o dwa bonusy z singli oraz dwie inne wersje z amerykańskiego LP. ..::TRACK-LIST::.. 1. Wait Till Saturday 2. Back Off Evil 3. Sunshine Day 4. If You Believe In Me 5. Too Much Wine 6. Call Me Up For Love 7. Marcella 8. High Life Bonus Tracks: 9. Hire Car 10. I'm Gonna Get Me A Gun 11. Wait Until Saturday 12. Too Much Wine ..::OBSADA::.. Bass - Terry Horbury Drums - John Lee Guitar, Keyboards - Johnny Fraser-Binnie Producer - Roger Bain Vocals - Kenny Stewart https://www.youtube.com/watch?v=tjuMXLJsNK8 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 1
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-26 17:39:59
Rozmiar: 376.97 MB
Peerów: 9
Dodał: Fallen_Angel
Opis
.::INFO::.
Artist: Blue Öyster Cult Album: Blue Öyster Cult Year: (1972) Genre: Hard Rock Format: [FLAC] .::TRACKLIST::. 01. Transmaniacon MC 02. I'm On The Lamb But I Ain't No Sheep 03. Then Came The Last Days Of May 04. Stairway To The Stars 05. Before The Kiss, A Redcap 06. Screams 07. She's As Beautiful As A Foot 08. Cities On Flame With Rock And Roll 09. Workshop Of The Telescopes 10. Redeemed Orginalna kategoria:Muzyka » Hard Rock
Seedów: 216
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 20:10:13
Rozmiar: 204.35 MB
Peerów: 36
Dodał: Uploader
Opis
.::INFO::.
Artist: Blue Öyster Cult Album: Tyranny And Mutation Year: (1973) Genre: Hard Rock Gormat: [FLAC] .::TRACKLIST::. 01. The Red And The Black 02. O.D.’d On Life Itself 03. Hot Rails To Hell 04. 7 Screaming Diz-Busters 05. Baby Ice Dog 06. Wings Wetted Down 07. Teen Archer 08. Mistress Of The Salmon Salt (Quicklime Girl) Orginalna kategoria:Muzyka » Hard Rock
Seedów: 272
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 20:09:33
Rozmiar: 233.31 MB
Peerów: 20
Dodał: Uploader
Opis
...( Info )...
Arist: Atlantis Drive Album: Atlantis Drive Genre: Melodic-Hard-Rock Publishing: Pride & Joy Music Source: link Duration: 00:49:19 Codec: FLAC 24/44.1 Bitrate: Lossless|WEB-DL Rip type: tracks ...( TrackList )... 01. Way Back When (4:21) 02. Medusa Smile (5:16) 03. Living For The Moment (4:43) 04. Brand New Start (3:53) 05. United (3:59) 06. Curtain Falls (4:24) 07. Faith (4:35) 08. Time (4:03) 09. Farewell To A Friend (5:32) 10. Heroes (8:37)
Seedów: 16
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-16 13:10:50
Rozmiar: 395.58 MB
Peerów: 2
Dodał: Uploader
Opis
...( Info )...
Artist: Black Sabbath Title: Cross Purposes (2024 Remaster) Year: 1994/2024 Genre: Rock, Hard-Rock, Heavy-Metal Publisher (label): BMG Rights Management (UK) Limited Duration: 00:50:20 Format/Codec: FLAC Rip type: Tracks Audio bitrate: Lossless Bit depth: 24 Bit/44.1 kHz ...( TrackList )... 01. I Witness (2024 Remaster) (00:04:56) 02. Cross Of Thorns (2024 Remaster) (00:04:34) 03. Psychophobia (2024 Remaster) (00:03:12) 04. Virtual Death (2024 Remaster) (00:05:48) 05. Immaculate Deception (2024 Remaster) (00:04:14) 06. Dying For Love (2024 Remaster) (00:05:50) 07. Back To Eden (2024 Remaster) (00:03:55) 08. The Hand That Rocks The Cradle (2024 Remaster) (00:04:28) 09. Cardinal Sin (2024 Remaster) (00:04:19) 10. Evil Eye (2024 Remaster) (00:06:00) 11. What's The Use (2024 Remaster) (00:03:04)
Seedów: 8
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-14 00:27:00
Rozmiar: 615.51 MB
Peerów: 1
Dodał: Uploader
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Hard rock wysokiej klasy, który zachwyci fanów takiego grania pod każdą szerokością geograficzną. Cieszy, że do powstania tej porcji smakowitego łojenia, walnie przyczynił się polski muzyk. Iggy Gwadera to talent, jaki rodzi się raz na kilka dekad. Chłopak wspaniale czuje hard rocka i heavy metal. Do tego ma wyobraźnię i umiejętności. Zachwycił się nim Marco Mendoza, którego CV zawiera nazwiska wielu rockmanów, mających poczesne miejsce w historii muzyki. Wspaniale się złożyło, że Marco zawziął się i postanowił wykorzystać talent polskiego nastolatka, dzięki czemu narodził się projekt WAMI i płyta 'Kill The King'. Mam wielką nadzieję, że uczestnictwo Gwadery na płycie z Mendozą, kapitalnym wokalistą Doogie'em White'em i potężnie walącym w bębny Vinnym Appice'em, otworzy mu jakieś fajne drzwi do nagrań i występów gdzieś poza Polską, gdzie hard rock wciąż ma się dobrze. Legendy, z którymi współpracował Iggy, grały między innymi z Dio, Michaelem Schenkerem, w Rainbow, Thin Lizzy, Whitesnake, Twisted Sister. I echa twórczości tych artystów na "Kill The King" słychać bardzo wyraźnie. Sprawdzona hardrockowa formuła została świetnie odświeżona. Bije z płyty fajna energia. W każdym dźwięku odbija się radość z tworzenia. Słuchając miałem wrażenie, że nie tylko Iggy cieszył się niczym małolat (którym zresztą jest) po raz pierwszy spotkający swego idola. Coś mi mówi, że podobnie czuli się pracujący przy "Kill The King" hardrockowi mistrzowie, a także bracia Cugowscy i Jarek Chilikiewicz z zespołu Bracia (trochę zagrali i zaśpiewali oraz wyprodukowali krążek, zaś ich żony stworzyły "The Shouting Wives Choir" w świetnym "One More For Rock'n'Roll"). Sporo jest na albumie dobrych piosenek, ciekawych, wciągających, zróżnicowanych, gustownie poozdabianych, które powinny zostać z nami na dłużej. Jak otwierająca płytę epicka, wolna i ciężka "Exodus (The Red Sea Crossing)", będąca trochę w klimacie Rainbowowego "Kill The King" szybka "The Rider", z lekka zawadiacko rockandrollowa "Wild Woman (You Oughta Know)", rodzierająca ballada "Guardian Of Your Heart" z fantastycznym udziałem Piotra Cugowskiego, "Transition", w której kapitalnie gra Iggy. Dzieło wieńczy piękna pościelówa "I Don't Wanna Lose You", którą fani hard rocka z powodzeniem mogą wykorzystać jako podkład do oświadczyn lub pierwszego tańca na weselu. Znakomicie, soczyście i czysto płyta brzmi, nieprzesadnie sterylnie. Tego albumu świetnie się słucha od początku do końca. Hardrockowi weterani zrobili swoje na poziomie, do jakiego nas wiele lat temu przyzwyczaili, czyli światowym. Bohaterem największym jest Iggy. Chłopak odwalił kapitalną robotę. Królem hard and heavy jeszcze nie jest, ale można go określić bardzo dobrze rokującym księciem. Nastolatek świetnie uzupełnia mistrzów, gra dojrzale, z wyczuciem, nie przesadza. Niczym rutyniarz, który wytarł wiele światowych scen. Wie, czego i ile trzeba, aby było dobrze. Nie ma tu kawałka na miarę wspomnianego klasyka napisanego przez Ritchiego Blackmore'a i genialnie zaśpiewanego przez niezapomnianego Ronnie'ego Jamesa Dio. Ale jest dużo znakomitych hardrockowych numerów. Marzy mi się, by ten skład zagrał koncerty, choć moja nadzieja na to nie jest wielka. Większą pokładam w tym, że album zostanie zauważony na świecie. Zasługuje na to. Lesław Dudkowski Jedenaście energetycznych kompozycji WAMI obraca się wokół hard rocka i heavy metalu, przy czym można odnieść wrażenie, że "Kill The King" to album należący do niepełnoletniego polskiego gitarzysty. Zupełnie tak, jakby trzy legendy gatunku zagrały taki materiał, aby wzmocnić międzynarodowy przekaz o umiejętnościach Gwadery. Świadczy o tym fakt, że najważniejsze fragmenty dzieła podkreślają niezłe zagrywki zawodnika, który jeszcze dekadę temu budował zamki na piasku. Talentu Gwaderze odmówić nie można, ale to było jasne już podczas premiery pierwszego krążka Anti Tank Nun w 2012 roku. Tymczasem "Kill The King" sprawia, że ów utalentowany gitarzysta ma szansę przestać być maskotką heavy metalowego biznesu made in Poland. Partie gitarowe zarejestrowane na pierwszym dużym dziele WAMI brzmią bardzo solidnie, niekiedy wręcz porywająco. Gwadera bez kompleksów sięgnął po ostre heavy metalowe riffy, nastroił je charakterystycznym hard rockowym galopem i udekorował solówkami. Szczególnie jeśli chodzi o ten ostatni element "Kill The King" to dzieło, które powinno przypaść do gustu fanom gitary. Tym bardziej, że nie chodzi tu wyłącznie o opracowane w studio schematy, ale też o partie, które czasem sprawiają wrażenie improwizowanych, uwolnionych spod wokali Doogiego White. Dość powiedzieć, że oprócz przyzwoitego zasuwu gitarowego na "Kill The King" znalazło się też sporo knajpianego klimatu, niczym w hard rockowym klubie z obrazka. Niewiele mówi o tym video do singlowego "One More For Rock'n'Roll", które może śmiało kandydować do jednego z najbardziej tandetnych teledysków w historii metalu. Pisząc o pierwszym albumie WAMI nie sposób nie wspomnieć o pozostałych muzykach, którzy zaprezentowali się po prostu na miarę swoich możliwości. Nieźle brzmią wokale Doogiego White, który im mocniej trzyma się ziemi, tym więcej agresji z siebie wydobywa. Partie nieco ekscentrycznego wokalisty dobrze współpracują ze ścieżkami gitarami Gwadery. Pomimo że muzyków dzielą dwa pokolenia, trzeba przyznać, że sprawnie odnaleźli się na wspólnej płaszczyźnie pomiędzy rockiem a metalem. Na kilka indywidualnych popisów zdobył się też Vinny Appice. Byłemu drummerowi Black Sabbath można nawet "zarzucić", że kosztem polskiego gitarzysty skradł nieco ten krążek dla siebie. Vinny Appice dał bowiem kilkukrotnie nieźle popalić kompozycjom zawartym na "Kill The King" - czasem niejako w formie bardzo umownej rywalizacji z Gwaderą w konkursie o bardziej efektowną zagrywkę. Wyszło to jednak materiałowi na dobre. Na krążku zaprezentowało się też wielu innych muzyków, łącznie z chórkami naliczyłem jedenastoosobową grupę znad Wisły. Sporo do dzieła dołożyli bracia Cugowscy, zarówno w formie instrumentalnej, wokalnej, jak i kompozytorskiej, podobnie jak gitarzysta Jarek Chilkiewicz. To wsparcie brzmi dobrze, ubarwia materiał, a czasem nadaje mu akustycznego klimatu. W sensie kompozycyjnym, jedynym regularnym muzykiem WAMI, który miał coś do powiedzenia, był Iggy Gwadera, ale tylko przy czterech utworach wymieniono go jako współautora. Cóż, chyba nie otrzymam tytułu odkrywcy roku, jeśli zbliżając się do konkluzji zaryzykuję opinię, że "Kill The King" jest albumem napisanym i stworzonym wyłącznie dla młodego polskiego gitarzysty, a właściwie po to by go promować w kraju i za granicą. Międzynarodowe towarzystwo - nazwiska przecież wciąż robią wrażenie, choć są już trochę zakurzone - otrzymało kilkanaście utworów do odegrania w studio. Ze swojego zadania White, Apice i Mendoza wywiązali się profesjonalnie, za co też z pewnością zostali odpowiednio nagrodzeni. Na liście producentów albumów można dostrzec m.in. Grzegorza Gwaderę. To dobrze, że Iggy ma nad sobą kogoś, kto pielęgnuje jego niekwestionowany talent i pracuje by nie utkwił w lokalnym Anti Tank Nun. Jeszcze kilka takich nagrań jak "Kill The King" i być może Iggy Gwadera będzie zapraszany do poważnych międzynarodowych projektów. Konrad Sebastian Morawski ..::TRACK-LIST::.. 1. The Rider 2. Young Blood 3. One More For Rock'n'Roll 4. Guardian Of Your Heart 5. Transition 6. The Resistance 7. Exodus (The Red Sea Crossing) 8. Heart Of Steel 9. Wild Woman (You Oughta Know) 10. Get Out Of My Way 11. I Don't Wanna Lose You https://www.youtube.com/watch?v=uLExjZ35M3Q SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-28 16:05:46
Rozmiar: 118.77 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Hard rock wysokiej klasy, który zachwyci fanów takiego grania pod każdą szerokością geograficzną. Cieszy, że do powstania tej porcji smakowitego łojenia, walnie przyczynił się polski muzyk. Iggy Gwadera to talent, jaki rodzi się raz na kilka dekad. Chłopak wspaniale czuje hard rocka i heavy metal. Do tego ma wyobraźnię i umiejętności. Zachwycił się nim Marco Mendoza, którego CV zawiera nazwiska wielu rockmanów, mających poczesne miejsce w historii muzyki. Wspaniale się złożyło, że Marco zawziął się i postanowił wykorzystać talent polskiego nastolatka, dzięki czemu narodził się projekt WAMI i płyta 'Kill The King'. Mam wielką nadzieję, że uczestnictwo Gwadery na płycie z Mendozą, kapitalnym wokalistą Doogie'em White'em i potężnie walącym w bębny Vinnym Appice'em, otworzy mu jakieś fajne drzwi do nagrań i występów gdzieś poza Polską, gdzie hard rock wciąż ma się dobrze. Legendy, z którymi współpracował Iggy, grały między innymi z Dio, Michaelem Schenkerem, w Rainbow, Thin Lizzy, Whitesnake, Twisted Sister. I echa twórczości tych artystów na "Kill The King" słychać bardzo wyraźnie. Sprawdzona hardrockowa formuła została świetnie odświeżona. Bije z płyty fajna energia. W każdym dźwięku odbija się radość z tworzenia. Słuchając miałem wrażenie, że nie tylko Iggy cieszył się niczym małolat (którym zresztą jest) po raz pierwszy spotkający swego idola. Coś mi mówi, że podobnie czuli się pracujący przy "Kill The King" hardrockowi mistrzowie, a także bracia Cugowscy i Jarek Chilikiewicz z zespołu Bracia (trochę zagrali i zaśpiewali oraz wyprodukowali krążek, zaś ich żony stworzyły "The Shouting Wives Choir" w świetnym "One More For Rock'n'Roll"). Sporo jest na albumie dobrych piosenek, ciekawych, wciągających, zróżnicowanych, gustownie poozdabianych, które powinny zostać z nami na dłużej. Jak otwierająca płytę epicka, wolna i ciężka "Exodus (The Red Sea Crossing)", będąca trochę w klimacie Rainbowowego "Kill The King" szybka "The Rider", z lekka zawadiacko rockandrollowa "Wild Woman (You Oughta Know)", rodzierająca ballada "Guardian Of Your Heart" z fantastycznym udziałem Piotra Cugowskiego, "Transition", w której kapitalnie gra Iggy. Dzieło wieńczy piękna pościelówa "I Don't Wanna Lose You", którą fani hard rocka z powodzeniem mogą wykorzystać jako podkład do oświadczyn lub pierwszego tańca na weselu. Znakomicie, soczyście i czysto płyta brzmi, nieprzesadnie sterylnie. Tego albumu świetnie się słucha od początku do końca. Hardrockowi weterani zrobili swoje na poziomie, do jakiego nas wiele lat temu przyzwyczaili, czyli światowym. Bohaterem największym jest Iggy. Chłopak odwalił kapitalną robotę. Królem hard and heavy jeszcze nie jest, ale można go określić bardzo dobrze rokującym księciem. Nastolatek świetnie uzupełnia mistrzów, gra dojrzale, z wyczuciem, nie przesadza. Niczym rutyniarz, który wytarł wiele światowych scen. Wie, czego i ile trzeba, aby było dobrze. Nie ma tu kawałka na miarę wspomnianego klasyka napisanego przez Ritchiego Blackmore'a i genialnie zaśpiewanego przez niezapomnianego Ronnie'ego Jamesa Dio. Ale jest dużo znakomitych hardrockowych numerów. Marzy mi się, by ten skład zagrał koncerty, choć moja nadzieja na to nie jest wielka. Większą pokładam w tym, że album zostanie zauważony na świecie. Zasługuje na to. Lesław Dudkowski Jedenaście energetycznych kompozycji WAMI obraca się wokół hard rocka i heavy metalu, przy czym można odnieść wrażenie, że "Kill The King" to album należący do niepełnoletniego polskiego gitarzysty. Zupełnie tak, jakby trzy legendy gatunku zagrały taki materiał, aby wzmocnić międzynarodowy przekaz o umiejętnościach Gwadery. Świadczy o tym fakt, że najważniejsze fragmenty dzieła podkreślają niezłe zagrywki zawodnika, który jeszcze dekadę temu budował zamki na piasku. Talentu Gwaderze odmówić nie można, ale to było jasne już podczas premiery pierwszego krążka Anti Tank Nun w 2012 roku. Tymczasem "Kill The King" sprawia, że ów utalentowany gitarzysta ma szansę przestać być maskotką heavy metalowego biznesu made in Poland. Partie gitarowe zarejestrowane na pierwszym dużym dziele WAMI brzmią bardzo solidnie, niekiedy wręcz porywająco. Gwadera bez kompleksów sięgnął po ostre heavy metalowe riffy, nastroił je charakterystycznym hard rockowym galopem i udekorował solówkami. Szczególnie jeśli chodzi o ten ostatni element "Kill The King" to dzieło, które powinno przypaść do gustu fanom gitary. Tym bardziej, że nie chodzi tu wyłącznie o opracowane w studio schematy, ale też o partie, które czasem sprawiają wrażenie improwizowanych, uwolnionych spod wokali Doogiego White. Dość powiedzieć, że oprócz przyzwoitego zasuwu gitarowego na "Kill The King" znalazło się też sporo knajpianego klimatu, niczym w hard rockowym klubie z obrazka. Niewiele mówi o tym video do singlowego "One More For Rock'n'Roll", które może śmiało kandydować do jednego z najbardziej tandetnych teledysków w historii metalu. Pisząc o pierwszym albumie WAMI nie sposób nie wspomnieć o pozostałych muzykach, którzy zaprezentowali się po prostu na miarę swoich możliwości. Nieźle brzmią wokale Doogiego White, który im mocniej trzyma się ziemi, tym więcej agresji z siebie wydobywa. Partie nieco ekscentrycznego wokalisty dobrze współpracują ze ścieżkami gitarami Gwadery. Pomimo że muzyków dzielą dwa pokolenia, trzeba przyznać, że sprawnie odnaleźli się na wspólnej płaszczyźnie pomiędzy rockiem a metalem. Na kilka indywidualnych popisów zdobył się też Vinny Appice. Byłemu drummerowi Black Sabbath można nawet "zarzucić", że kosztem polskiego gitarzysty skradł nieco ten krążek dla siebie. Vinny Appice dał bowiem kilkukrotnie nieźle popalić kompozycjom zawartym na "Kill The King" - czasem niejako w formie bardzo umownej rywalizacji z Gwaderą w konkursie o bardziej efektowną zagrywkę. Wyszło to jednak materiałowi na dobre. Na krążku zaprezentowało się też wielu innych muzyków, łącznie z chórkami naliczyłem jedenastoosobową grupę znad Wisły. Sporo do dzieła dołożyli bracia Cugowscy, zarówno w formie instrumentalnej, wokalnej, jak i kompozytorskiej, podobnie jak gitarzysta Jarek Chilkiewicz. To wsparcie brzmi dobrze, ubarwia materiał, a czasem nadaje mu akustycznego klimatu. W sensie kompozycyjnym, jedynym regularnym muzykiem WAMI, który miał coś do powiedzenia, był Iggy Gwadera, ale tylko przy czterech utworach wymieniono go jako współautora. Cóż, chyba nie otrzymam tytułu odkrywcy roku, jeśli zbliżając się do konkluzji zaryzykuję opinię, że "Kill The King" jest albumem napisanym i stworzonym wyłącznie dla młodego polskiego gitarzysty, a właściwie po to by go promować w kraju i za granicą. Międzynarodowe towarzystwo - nazwiska przecież wciąż robią wrażenie, choć są już trochę zakurzone - otrzymało kilkanaście utworów do odegrania w studio. Ze swojego zadania White, Apice i Mendoza wywiązali się profesjonalnie, za co też z pewnością zostali odpowiednio nagrodzeni. Na liście producentów albumów można dostrzec m.in. Grzegorza Gwaderę. To dobrze, że Iggy ma nad sobą kogoś, kto pielęgnuje jego niekwestionowany talent i pracuje by nie utkwił w lokalnym Anti Tank Nun. Jeszcze kilka takich nagrań jak "Kill The King" i być może Iggy Gwadera będzie zapraszany do poważnych międzynarodowych projektów. Konrad Sebastian Morawski ..::TRACK-LIST::.. 1. The Rider 2. Young Blood 3. One More For Rock'n'Roll 4. Guardian Of Your Heart 5. Transition 6. The Resistance 7. Exodus (The Red Sea Crossing) 8. Heart Of Steel 9. Wild Woman (You Oughta Know) 10. Get Out Of My Way 11. I Don't Wanna Lose You https://www.youtube.com/watch?v=uLExjZ35M3Q SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-28 16:00:46
Rozmiar: 363.20 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Ted Nugent to obecnie jeden z najbardziej znanych i cenionych amerykańskich hard rockowych gitarzystów i wokalistów. Artysta ten na muzycznym rynku działa od 1958 r. i ma on już na swoim koncie ponad 30 płyt, które znalazły ponad 31 milionów nabywców, a także ponad 6 000 zagranych koncertów. 'Craveman' to solowy album Nugent'a, który swoją premierę miał w 2002 r. i stanowił kontynuację kierunku, jaki artysta ten obrał w połowie lat 90-tych, to znaczy powrót do bardziej rockowego brzmienia, które charakteryzowały twórczość Nugent'a w latach 70-tych. ..::TRACK-LIST::.. 1. Klstrphnky 3:55 2. Crave (Blades, Nugent) – 6:19 3. Rawdogs & Warhogs 3:37 4. Damned If Ya Do (Blades, Nugent, Shaw) 4:21 5. At Home There (Brendan Lynch, Nugent, Greg Wells) 3:49 6. Cum n Gitya Sum-o-This 2:37 7. Change My Sex 3:03 8. I Won’t Go Away (Damon Johnson, Nugent) 5:32 9. Pussywhipped 3:00 10. Goin' Down Hard (Mike Lutz, Nugent, Alto Reed) 4:13 11. Wang Dang Doodle (Willie Dixon) 2:58 12. My Baby Likes My Butter on Her Gritz (Marco Mendoza, Nugent) 3:52 13. Sexpot 3:11 14. Earthtones [instrumental] (Mendoza, Nugent) 5:39 All songs are written by Ted Nugent, except where noted. ..::OBSADA::.. Ted Nugent - guitars, lead vocals, producer Marco Mendoza - bass guitar, percussion, backing vocals, lead vocals on 'At Home There' Tommy Clufetos - drums, percussion, backing vocals https://www.youtube.com/watch?v=txj3ZTaJpqg SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-28 15:39:35
Rozmiar: 130.02 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Ted Nugent to obecnie jeden z najbardziej znanych i cenionych amerykańskich hard rockowych gitarzystów i wokalistów. Artysta ten na muzycznym rynku działa od 1958 r. i ma on już na swoim koncie ponad 30 płyt, które znalazły ponad 31 milionów nabywców, a także ponad 6 000 zagranych koncertów. 'Craveman' to solowy album Nugent'a, który swoją premierę miał w 2002 r. i stanowił kontynuację kierunku, jaki artysta ten obrał w połowie lat 90-tych, to znaczy powrót do bardziej rockowego brzmienia, które charakteryzowały twórczość Nugent'a w latach 70-tych. ..::TRACK-LIST::.. 1. Klstrphnky 3:55 2. Crave (Blades, Nugent) – 6:19 3. Rawdogs & Warhogs 3:37 4. Damned If Ya Do (Blades, Nugent, Shaw) 4:21 5. At Home There (Brendan Lynch, Nugent, Greg Wells) 3:49 6. Cum n Gitya Sum-o-This 2:37 7. Change My Sex 3:03 8. I Won’t Go Away (Damon Johnson, Nugent) 5:32 9. Pussywhipped 3:00 10. Goin' Down Hard (Mike Lutz, Nugent, Alto Reed) 4:13 11. Wang Dang Doodle (Willie Dixon) 2:58 12. My Baby Likes My Butter on Her Gritz (Marco Mendoza, Nugent) 3:52 13. Sexpot 3:11 14. Earthtones [instrumental] (Mendoza, Nugent) 5:39 All songs are written by Ted Nugent, except where noted. ..::OBSADA::.. Ted Nugent - guitars, lead vocals, producer Marco Mendoza - bass guitar, percussion, backing vocals, lead vocals on 'At Home There' Tommy Clufetos - drums, percussion, backing vocals https://www.youtube.com/watch?v=txj3ZTaJpqg SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-28 15:36:29
Rozmiar: 420.56 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
..::INFO::..
Mago de Oz został założony w połowie 1988 roku w Madrycie. Grupa jest hiszpańskim przedstawicielem power/folk metalu. Płyta została nagrana w składzie: Jose Andrea (wokal, klawisze), Txus di Fellatio (bębny), Mohamed (skrzypce), Tony Corral (saksofon), Carlitos (gitara rytmiczna), Chema (gitara) i Salva (bas). Zespół wydał piętnaście płyt studyjnych, pięć albumów koncertowych, dwie EPki, trzy demówki i osiem albumów kompilacyjnych. Wstawka zawiera kompilacyjny album z rzadkimi utworami zespołu Title: Rarezas Artist: Mago De Oz Country: Hiszpania Year: 2006 Genre: Folk-Metal, Hard Rock Format / Codec: MP3 Audio bitrate: 192 Kbps ..::TRACK-LIST::.. 1-1.Resacosix En Hispania (Single. 2001) 1-2.Pijo, Comeme La Polla (Sesion Finisterra. 2000) 1-3.Pachamama (Sesion Finisterra. 2000) 1-4.Pensando En Ti (Single. 2000) 1-5.Donde El Corazon Te Ileve (Del Album De Jose Andrea. 2004) 1-6.Gracias A La Sociedad (Tributo A Apalo Seko. 2005) 1-7.Quijote Y Sancho (Patitos Feos. 2002) 1-8.Mari Tormes (Acustico. Single Feliz Navidad Cabrones. 1998) 1-9.Molinos De Viento (Acustico. Single Feliz Navidad Cabrones. 1998) 1-10.El Turno De La Rosa (Sintonia De La Rosa De Los Vientos. 2000) 2-1.El Que Quiera Entender... (Radio Edit 2000) 2-2.Man On The Silver Mountain (Con Doro Pesch. 2001) 2-3.Strange World (Tributo A Iron Maiden, 1999 ) 2-4.Whole Lotta Love (Tributo A Led Zeppelin, 2002) 2-5.Ancha Es Castilla (Metal Version) 2-6.Concierto Para Ellos (Tributo A Baron Rojo,2002) 2-7.Molinos De Viento (Directo En I Festival Rock Machina. 1999) 2-8.Finisterra (Directo En La Riviera. 2001) 2-9.El Cantar De La Luna Oscura (Directo En Mexico DF. 2004) 2-10.Pensando En Ti (Directo En Mexico DF. 2004) https://www.youtube.com/watch?v=sgsBajISk0o
Seedów: 31
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-25 10:19:14
Rozmiar: 163.09 MB
Peerów: 16
Dodał: ertvon
Opis
Scorpions – Bad For Good: The Very Best Of Scorpions (2002) [Flac]
.::INFO::. Artist: Scorpions Album: Bad For Good: The Very Best Of Scorpions Year: 2002 Genre: Hard Rock, Arena Rock Format: Flac .::TRACKLIST::. 1 Rock You Like A Hurricane 4:12 2 Loving You Sunday Morning 5:37 3 The Zoo 5:29 4 No One Like You 3:56 5 Blackout 3:48 6 Still Loving You 4:48 7 Big City Nights 4:09 8 Believe In Love 4:04 9 Rhythm Of Love 3:48 10 I Can't Explain Written-By – Pete Townshend 3:22 11 Wind Of Change 5:11 12 Send Me An Angel 4:32 13 Don't Believe Her 4:54 14 Tease Me Please Me 4:43 15 Hit Between The Eyes 4:31 16 Alien Nation 5:01 17 Cause I Love You 3:44 18 Bad For Good 4:02 Orginalna kategoria:Muzyka » Rock
Seedów: 59
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-21 19:03:41
Rozmiar: 616.68 MB
Peerów: 5
Dodał: Uploader
Opis
..::INFO::..
Gaia II: La Voz Dormida to siódmy album studyjny, wydany w 2005 roku album hiszpańskiej grupy folk metalowej Mago de Oz. Jest to kontynuacja Gai, w której Azaak zostaje schwytany przez hiszpańską inkwizycję i czeka na jej egzekucję. Mago de Oz został założony w połowie 1988 roku w Madrycie. Grupa jest hiszpańskim przedstawicielem power/folk metalu. Płyta została nagrana w składzie: Jose Andrea (wokal, klawisze), Txus di Fellatio (bębny), Mohamed (skrzypce), Tony Corral (saksofon), Carlitos (gitara rytmiczna), Chema (gitara) i Salva (bas). Zespół wydał piętnaście płyt studyjnych, pięć albumów koncertowych, dwie EPki, trzy demówki i osiem albumów kompilacyjnych Title: Gaia II La Voz Dormida Artist: Mago De Oz Country: Hiszpania Year: 2005 Genre: Folk-Metal, Hard Rock Format / Codec: MP3 Audio bitrate: 320 Kbps ..::TRACK-LIST::.. Volaverunt Opus 666 La voz dormida (The sleeping voice) Hazme un sitio entre tu piel (Make me a place in your skin) El poema de la lluvia triste (The poem of the sad rain) El callejón del infierno (Hell's alleyway) El paseo de los tristes (The walkway of the sad) La posada de los muertos (The inn of the dead) Desde mi cielo (From my heaven) En nombre de Dios (In the name of God) Incubos y sucubos (Incubi and succubi) Diabulus in Musica Mañana empieza hoy (Tomorrow begins today) El Principe de la dulce pena (The prince of the sweet sorrow) Aquelarre Hoy toca ser feliz (Today we get to be happy) Creo (La Voz Dormida-Parte II) – (I believe (The sleeping voice part II)) La Cantata del Diablo – Missit me Dominus https://www.youtube.com/watch?v=JOUtaGoP3JM
Seedów: 23
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-02 12:15:19
Rozmiar: 250.62 MB
Peerów: 16
Dodał: ertvon
Opis
..::INFO::..
Piąty i ostatni jak do tej pory album jednego z najbardziej popularnych norweskich zespołów hardrockowych. Gluecifer został założony w 1994 roku w Oslo. Album został wydany w maju 1997 roku. Skład zespołu to: Biff Malibu (wokal), Captain Poon (gitary), Raldo Uselss (gitary), Jon Average (bas) i Glueros Bagfire (bębny). Title: Automatic Thrill Artist: Gluecifer Country: Norwegia Year: 2004 Genre: Hard Rock Format / Codec: MP3 Audio bitrate: 192 Kbps ..::TRACK-LIST::.. 1.Automatic Thrill 2.Take It 3.Car Full of Stash 4.Here Come the Pigs 5.Dingdong Thing 6.A Call from the Other Side 7.Shaking So Bad 8.Freeride 9.Put Me on a Plate 10.Dr. Doktor 11.The Good Times Used to Kill Me https://www.youtube.com/watch?v=y3qlNhh3H5c
Seedów: 61
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-02 12:14:07
Rozmiar: 49.93 MB
Peerów: 2
Dodał: ertvon
Opis
..::INFO::..
Trzeci album jednego z najbardziej popularnych norweskich zespołów hardrockowych. Gluecifer został założony w 1994 roku w Oslo. Skład zespołu to: Biff Malibu (wokal), Captain Poon (gitary), Raldo Uselss (gitary), Jon Average (bas) i Glueros Bagfire (bębny). Title: Tender is the Savage Artist: Gluecifer Country: Norwegia Year: 2000 Genre: Hard Rock Format / Codec: MP3 Audio bitrate: 192 Kbps ..::TRACK-LIST::.. 1.I Got a War 2.Chewin' Fingers 3.Ducktail Heat 4.The General Says Hell Yeah 5.Red Noses, Shit Poses 6.Drunk and Pompous 7.Rip-Off Strasse 8.Dog Day, Dog Night 9.Sputnik Monroe 10.Exit at Gate Zero https://www.youtube.com/watch?v=y3qlNhh3H5c
Seedów: 34
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-01 10:55:38
Rozmiar: 47.88 MB
Peerów: 30
Dodał: ertvon
Opis
..::INFO::..
Trzeci album jednego z najbardziej popularnych norweskich zespołów hardrockowych. Gluecifer został założonyw 1994 roku w Oslo. Album został wydany w maju 1997 roku. Skład zespołu to: Biff Malibu (wokal), Captain Poon (gitary), Raldo Uselss (gitary), Jon Average (bas) i Glueros Bagfire (bębny). Title: Basement Apes Artist: Gluecifer Country: Norwegia Year: 2002 Genre: Hard Rock Format / Codec: MP3 Audio bitrate: 128 Kbps ..::TRACK-LIST::.. Reversed Brutus Losing End Easy Living Little Man Not Enough For You Round And Round Black Book Lodge It Won't Be Shotgun Seat Powertools And Piss I Saw The Stones Move https://www.youtube.com/watch?v=8BtvGNO_Q-E
Seedów: 32
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-04-26 13:39:44
Rozmiar: 35.86 MB
Peerów: 1
Dodał: ertvon
Opis
..::INFO::..
Pierwszy album solowy wokalisty najpopularniejszego hiszpańskiego zespołu heavy metalowego - Mago De Oz. Jose Andrea pochodzi z La Paz, z Boliwii i nagrał 16 albumów z Mago De Oz i cztery albumy z Uroboros. Title: Donde El Corazon Te Lleve Artist: Jose Andrea Country: Hiszpania Year: 2004 Genre: Rock, Hard Rock Format / Codec: MP3 Audio bitrate: 192 Kbps ..::TRACK-LIST::.. Enganando Al Olvido Lo Que Quiero Eres Tu Tus Lagrimas No Besan El Precio El Peso Del Alma Siempre Estas Allí Aqui Estoy El Dios De La Guerra En Tu Estrella El Mar De La Tranquilidad En Las Olas De Tu Cintura La Belleza Esta En Tu Interior Preguntale A Dios Donde El Corazon Te Lleve https://www.youtube.com/watch?v=9vaoPFde6Es
Seedów: 37
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-04-21 12:23:35
Rozmiar: 95.26 MB
Peerów: 46
Dodał: ertvon
Opis
..::INFO::..
Drugi album jednego z najbardziej popularnych norweskich zespołów hardrockowych. Gluecifer został założonyw 1994 roku w Oslo. Album został wydany w maju 1997 roku. Skład zespołu to: Biff Malibu (wokal), Captain Poon (gitary), Raldo Uselss (gitary), Jon Average (bas) i Glueros Bagfire (bębny). Title: Soaring With Eagles At Night To Rise With The Pigs In The Morning Artist: Gluecifer Country: Norwegia Year: 1998 Genre: Hard Rock Format / Codec: MP3 Audio bitrate: 160 Kbps ..::TRACK-LIST::.. Bossheaded Go Away Man The Year of Manly Living Get the Horn Critical Minute Silver Wings Lord of the Dusk Deadend Beat Clean Gone Mean Heart of a Bad Machine Gimme Solid Gold https://www.youtube.com/watch?v=IVdChueocCg
Seedów: 53
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-04-20 12:07:21
Rozmiar: 48.42 MB
Peerów: 0
Dodał: ertvon
Opis
..::INFO::..
Ridin' The Tiger to debiutancki album jednego z najbardziej popularnych norweskich zespołów hardrockowych. Gluecifer został założonyw 1994 roku w Oslo. Album został wydany w maju 1997 roku. Skład zespołu to: Biff Malibu (wokal), Captain Poon (gitary), Raldo Uselss (gitary), Jon Average (bas) i Glueros Bagfire (bębny). Title: Ridin' the Tiger Artist: Gluecifer Country: Norwegia Year: 1997 Genre: Hard Rock Format / Codec: MP3 Audio bitrate: 192 Kbps ..::TRACK-LIST::.. 1.Leather Chair 2.Rock'n'Roll Asshole 3.Bounced Checks 4.The Evil Matcher 5.Rockthrone 6.Burnin' White 7.Titanium Sunset 8.We're Out Loud 9.Obi Damned Kenobi 10.Under My Hood 11.Prime Mover https://www.youtube.com/watch?v=smQWAkB9Tqk
Seedów: 63
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-04-09 14:30:06
Rozmiar: 52.15 MB
Peerów: 16
Dodał: ertvon
|